Hoe het ook zij. Toen ik een uurtje later op de fiets stapte, regende het nog. Behoorlijk hard zelfs. Ik had gelet op de temperatuur maar gekozen voor een gewone korte racebroek (in plaats van een lange racebroek met regenbroek). De (niet al te koude) regen op je blote benen/knieën voelt eigenlijk heel aangenaam. Verder werd ik 'boven' wel erg nat, want mijn regenjack vond het na een half uur genoeg en liet verder gewoon water door. Daar boven op je schouders en je armen...dat wordt wel koud.
Maar het begon te waaien en de lucht ging breken. Het werd droog en is verder zo goed als droog gebleven. 's Middags nog een tijdje miezer.
Uiteindelijk was niet de regen of de miezer het probleem, maar de harde wind tegen. Die was op de heuvels en soms steile klimmetjes slopend.
Ik had bij het vooraf bestuderen van de route bedacht, dat ik ïn ieder geval een oud kerkje in Meslay-le-Grenet wilde bezoeken; verder Bonneval, Châteaudun en Flacey. Er is onderweg natuurlijk veel meer te zien, maar je wilt ook wat kilometers maken. Het is een kwestie van het voor die dag goede evenwicht zoeken.
Meslay-le-Grenet ligt op zo'n 16 km van Chartres. Het heeft een kerkje, dat deels uit de 12e en deels uit de 15e eeuw stamt. Het is vooral beroemd om de muurschilderingen in het oudste gedeelte van het kerkje. De schilderingen geven een 'danse macabre' weer; geschilderd omdat er in de honderjarige oorlog en als gevolg van de pest zoveel doden vielen. Het kerkje was dicht; maar aan de deur waren wel vijf adressen genoemd, waar je een sleutel kon halen. Op het door mij gekozen adres werd de sleutel niet meegegeven, maar kwam met de sleutrel een heuse professionele rondleider mee. De man vertelde mij alles tot in de finesses. Ik dacht dat je bij dit soort schilderingen niet mocht forograferen, maar hij vond dat ik dat vooral moest doen. Ik heb er natuurlijk geld voor het onderhoudsfonds achtergelaten. Na de slechte nacht en de regen was dit alsnog een prettig begin van de zondag!
Toen Bonneval; zo'n 40 km van Chartres. Bonneval ligt aan de Loire. (Die Loire heb ik vandaag heel vaak overgestoken. En later op de dag er een heel stuk langs gereden. Die Loire is ter hoogte van Bonneval redelijk smal; niet te vergelijken met bijvoorbeeld de Loire ter hoogte van Saumur of Angers.) Het is een oud vestingstadje. Maar er is niet heel veel stadsomwalling meer over. Er is nog wel een oude toegangspoort. Het stadje heeft verhoudingsgewijs een zeer grote kerk: de Notre Dame. Toen ik er aan kwam was de mis net afgelopen. Ik wilde wel een stempel van Bonneval en de kerk is zo ongeveer de beste plaats om erom te vragen. Mevrouw de koster wilde me heel graag aan een stempel helpen, maar dan moest ik mee naar het parochiehuis: haar auto in; ergens sleutels van het parochiehuis ophalen.....toegangspoort en parochiehuis openen; mijn credential del pelegrino stempelen...alles weer afsluiten; sleutels terugbrengen en mij weer bij de Notre Dame afzetten. Dat was dus een heel lieve mevrouw de koster. Ze vond overigens zelf ook dat het stempelen van mijn 'credential' zo wel een heel bijzondere 'affaire' was geworden.
Enfin, ik was aan koffie toe en heb aansluitend nog wat in Bonneval rondgewandeld.
Ik had gehoopt in Flacey (8 kilometer verder) in een 13e eeuws kerkje eveneens muurschilderingen te kunnen bekijken. Maar helaas! De kerk was dicht en niemand kon of wilde mij aan de sleutel helpen.
Châteaudun was een feest der herkenning. Ik heb daar minstens twee keer gekampeerd. Eerst met mijn zoon Marijn en later ook met mijn dochter Annemoon, met wie ik inmiddels al wel 15 jaar geleden enkele jaren in Frankrijk heb gefietst. Châteaudun was ook goed genoeg voor koffie en voor wat prentjes. Omdat Meslay, Bonneval en de harde tegenwind nogal wat tijd gevraagd hadden, moest ik snel verder.
Op een picnicplaats zal ik 'pelgrims' zitten. Ze zijn inderdaadherkenbaar. Ik ben even gestopt en we hebben een half uurtje wat ervaringen uitgewisseld. Het echtpaar kwam uit Groningen. Het was op 19 mei vertrokken. Zij vonden dat ik een straf tempo fietste, als ik pas op 29 mei was vertrokken en hen hier had ingehaald. Zij hadden veel ervaring met lange afstandtochten. Zij waren beide met vervroegd pensioen en fietsten (all over the world; maar niet meer in Azië, omdat ze niet met de armoede daar geconfronteerd wilde worden en daar ook slechte ervaringen hadden met het vinden van geschikte overnachtingsplekken) zolang ze geld hadden.
Op het laatste stukje naar het Château in RTocheux, waar ik zou overnachten, kreeg ik nog even pech. Mijn regenjasje kwamk tussen de spaken. Ik stons min of meer meteen stil. Volgens mij is er geen blijvende schade aangericht. Misschien an het jasje; maar dat zwarte jasje was als regenjasje toch als niet meer zoveel waard.
Uiteindelijk bleek het Château (in Rocheuc) waar ik zou overnachten een behoorlijk stukje van de route af te liggen. Ik begon al te twijfelen, of ik niet verkeerd gereden was. Maar gelukkig ben ik gewoon doorgereden en kwam ik in een geweldig Château terecht. Wat een luxe. Wat een onthaal; wat een hospitalité et gentillesse. Een superkamer...met een superuitzicht...een vijf-gangen-diner (de la maison)....een fles wijn...die werd gewoon open getrokken...of ik dat wilde werd niet gevraagd...zo hoorde het gewoon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten