Als gevolg van de regen van gisterenavond was het vanmorgen mistig toen ik opstond. Bij het ontbijt wat gesproken met de aardige Fransen, die de Camino 'van hotel naar hotel doen met een vervoer van de bagage-arrangement'. Ze hebbenm bij het lopen dus alleen water en wat eten en fruit voor onderweg bij zich en verblijven in het algemeen in prettige hotels.
In Samos ben ik eerst nog het Monasterio San Julian de Samos gaan bekijken. Een geweldig groot complex met een bijzondere geschiedenis. Dit klooster zou al in de zesde eeuw gesticht zijn door koptische kleizenaars. Het klooster hoort tot de oudste kloosters van Spanje. Het gebouw dateert overigens niet uit de zesde eeuw. Het is een groot sober gebouw met tamelijk opvallende barokgevel. Bij mijn bezoek werd een mis gelezen. Die heb ik grotendeels bijgewoond.
En wie kwam ik tegen toen ik de kerk verliet? De beide Belgen, met wie we gisteren na de afdaling van de Cebreiro in Triascastela een biertje hadden gedronken.
En toen ik op de fiets wilde stappen kwam Pamela Nilsen net aangefietst, de Deense, die ik al een paar keer eerder had ontmoet en met wie we gisteren voor de grote klim over de Cebreiro in Villafranca del Bierzo koffie met cake gedronken hadden. Pamela vertelde hoe het haar op de Cebreiro was vergaan. Zij was boven op de berg in het onweer terecht gekomen en had grote moeite gehad een slaapplaats te vinden. Zij heeft een taxi moeten organiseren.
We besloten tot Sarria samen op te trekken en daar gezamenlijk koffie te drinken.
Ik klom beter dan Pamela, maar op de top van iedere heuvel wachtte ik haar op. Kennelijk stimuleerde haar dat geweldig, want ze klom veel beter dan gebruikelijk. Het ging eigenlijk heel goed. Het was bovendien erg gezellig. En zoals afgesproken, dronken we in Samos koffie en spraken af, dat we elkaar in Santiago in ieder geval zouden zien. We wisselden telefoonnummers uit. Pamela is verpleegkundige in het ambulancevervoer en bezwoor me op de drukke wegen naar Santiago mijn helm op te doen. Dat heb ik gedaan. Er moest sowieso deze dag ook weer veel geklommen worden en dus ook gedaald...en bij het snelle dalen had ik altijd al mijn helm op.
De heuvels en bergen waren veel hoger dan verwacht, Het waren er veel meer dan verwacht. In het routeboek was veel aandacht voor de beide hoge bergen van de beide afgelopen dagen, maar eigfenlijk was het vandaag weer een zware 'bergetappe': veel klimmen; en zo nu en dan zaten er steile stukken tussen. Ik moet wel toegeven, dat mijn benen steeds betere klimbenen worden. Dus bergjes en heuvels met een stijgingsperentage tot 7 % gaan me inmiddels redelijk gemakkelijk af. Wordt het steiler...dan wordt het afzien, zeker bij het warme weer van vandaag.
Na het afscheid van Pamela heb ik geluncht in Portomarin, een stadje bij een stuwmeer. Het is een geheel nieuw stadje......want het oude stadje is in het suwmeer verdwenen, behalve de kathdraal en enkele palacio's, het gemeentehuis, enz. Dus de mooie, oude monumentale gebouwen zijn destijds steen voor steen afgebroken en herbouwd in het nieuwe stadje. Daarmee worden die monumenten, die bijzondere oude gebouwen nog bijzonderder.
De route van de feitsers en die van de lopers liep vandaag een heel groot stuk parallel. Dus er werd over en weer zeer frequent 'Bonne Camino' geroepen. Dat heeft iets zeer gezelligs. Het doet je beseffen dat je met heel veel anderen met eenzelfde soort activiteit bezig bent. Er zijn inmiddels ook veel fietserd op de route. Toch vooral Spanjaarden, mountainbikers. Onder hen, die al vanaf Roncevalles op de fiets zitten, maar ook fietsers, die maar een week nop sjouw zijn.
Omdat er veel geklommen moest worden kom je sommige fietsers vandaag een aantal keren tegen. Als je ze op een en dezelfde dag meerdere keren ontmoet, geeft dat altijd iets hilarisch. Meestal is er dan ook enige uitwisseling. Vandaag was dat het geval met een Spaans echtpaar. De blonde mevrouw van dat echtpaar had erg veel moeite met de heuvels. Haar man stond haar steeds braaf op te wachten; en een Spaanse vader en zoon. Zij stonden regelmatig boven op een heuvel wat uit te blazen en/of wat te drinken.
Ik heb in Ligonde ook nog een stop gemaakt. Ligonde was een van de kleine dorpjes aan een heerlijk smal weggetje met veel groen. Ik ben in Ligonde gestopt om er foto's te kunnen nemen van een bijzonder kruis uit 1671. Ik zal minstens twee foto's in mijn publicatie opnemen.
Met het warme weer had ik er na 87 km in Melide wel genoeg van. Ik had wel 87 km gefietst, mar was niet echt 87 km opgeschoten. Ik had ergens weer eens een verkeerde weg (met een stevige klim genomen). Ja dat schiet natuurlijk niet op. Ik tel eerlijk gezegd de kilometers naar Santiago nu wel af.
In Melide had ik een aardig hostal gevonden. Zit ik daar aan de bar een biertje te drinken....komt Joost Bakker daar weer aangelopen. Die had een kamer in hetzelfde hostal. Dat leidde er toe dat we vandaag weer samen hebben zitten eten. Maar het was gezellig...en lekker. Na het eten met een loper uit Barcelona zitten praten Hij liep de Camino met een vriend en vriendin. Zij verbleven ook in het Hostal.Iedereen, die je op deze afstand tegenkomt, zou je in Santiago weer kunnen ontmoeten.
Melide is geen supermooi stadje, maar het heeft een oud romaans kerkje uit de 14e eeuw (de San Pedro) en een grote, indrukwekkende Nicolaaskerk. Hij wwas afgeladen vol, toen ik daar rond 18.00 binnenstapte.
Echt letterlijk, afgeladen vol. Omdat de plaatsen in de banken allemaal bezet waren, moesten er een heleboel (waaronder deze pelgrim) achterin staan.
Ik vond er ook nog een Jacobus uit de 17e eeuw. Wat beschadigd...maar toch leuk.
En natuurlijk bereid ik me voor op de dag vanmorgen. Morgen ga ik aankomen!!
Spannend en ook wel een beetje emotioneel. Het zier er naar uit dat het gaat lukken. Nog maar één dag klimmen.....65 km?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten