Het had de afgelopen nacht veel en hard geregend, maar bij vertrek 8.45 uur) was het droog. Heerlijk. In gedachten zwaaide ik Saint Jacques (het beeld; zie foto) gedag toen ik bij het verlaten van de stad vlak langs de kerk Saint Jacques reed.
Het werden vandaag een paar prachtige kastelen, een lange stop en enkele superkerken in Poitiers en een heel beroemde abdij in Nouillé-Maupertius. En tenslotte Charroux met ook een beroemde abdij en een superontvangst in een echte pelgrimsgîte uit de 15e eeuw.
Eerst de kastelen: die van Dissay en Vayres. Het kasteel van Dissay had ik eerder tijdens een kampeervakantie met mijn zoon Marijn al eens bezocht. Wij zijn er toen ook uitgebreid in geweest. Het is een 15e eeuws (chique...een plaatjes....) kasteel, dat gediend heeft als zomerverblijf van de bisschop van Poitiers. Toen konden bisschoppen het kennelijk nog "breed laten hangen".
Dat van Vayres is op het oog wat bescheidener, maar schijnt - ik ben er niet in geweest - een beroemde, mooie tuin te hebben.
Dankzij de wind in de rug was ik tegen elven al in het 40 km verder weg gelegen Poitiers. Poitiers staat net als Utrecht te boek als een oude kerken- en kloosterstad. Als ik goed geteld heb, heeft Utrecht echter meer oude kerken. Maar die van Poitiers mogen er ook zijn hoor! Prachtig. Ik kwam Poitiers bij de Pont Joubert binnen. Dan ligt het voor de hand eerst de Ste Radegonde te bezoeken. Het koor en de toren van die kerk dateren uit 1090; het schip en het portaal dateren uit de 13e en 15e eeuw. En prachtige, grote romaanse kerk, die in de middeleeuwen ook expliciet als pelgrimskerk heeft gefunctioneerd. Ik ben in de crypte afgedaald, waar ik even de tombe van Ste Radegonde heb aangeraakt (hoeveel miljoenen pelgrims zouden dat voor mij hebben gedaan?). Radegonde was een koningsdochter uit Thüringen. Zij werde in 531 als tienjarige geroofd door de toenmalige franse koning Clotaire, zoon van de beroemde Clovis. Nadat zij in 540 gedwongen met die Clotaire is moeten trouwen heeft Radegonde de bescherming van een klooster gezocht en vervolgens zelf het allereerste vrouwenklooster in Frankrijk gesticht.
Vlakbij de Ste Radegonde ligt de St Pierre-kathedraal. Die is gebouwd tussen 1162 en 1379. Het is een gothische kathedraal, maar anders dan de flambayante gotische kathedralen. Deze is erg sober. Hij heeft wel een zeer interessante voorgevel met twee grote torens.
Op een steenworp afstand van de kathedraal ligt iets heel bijzonders: het Baptisterium van St Jean, een doopkapel die uit de 4e eeuw dateert. Natuurlijk is er nadien wel eens wat aan verbouwd, maar het staat wel te boek als een van de oudste overblijfselen van het vroeg-christelijke Europa. Prachtig! Je wordt verlegen van de ouderdom van dit bijzondere bouwwerk. Zij zijn er heel zuinig op. Dat is ook wel duidelijk.
Vandaar was het een fikse wandeling naar de "bovenstad', waar de Notre-Dame-la-Grande uit de 11e en 12e eeuw op een groot plein staat, met rondom vakwerkhuizen, een markt een een keur aan restaurantjes en café's. Ik was daar wel toe aan koffie.
Maar wat een prachtige kerk! Ik heb zelden zo'n mooie voorgevel gezien. De gevels en portalen zijn "overladen" met "gebeitelde cathechese'; het is een cathegese, die door de middeleeuwse mens direct begrepen werd. Het is een cathegese die meestal gaat over de strijd tussen goed en kwaad; maar al die beelden en soms huiveringwekkende symbolen zijn voor ons niet altijd direct duidelijk. Ik wil me daar nog wel eens wat verder in verdiepen. In ieder geval is deze Notre Dame la Grande een pronkstuk.
Bij mijn vertrek uit Poitiers begon het te regenen en het is 40 km blijven regenen. Voor mij is duidelijk geworden, dat ik regen veel minder bezwaalijk vind dan tegenwind. Het heeft wellicht ook met de temperatuur te maken. Het was een lekker temperatuurtje. En regen op blote knieën voelt helemaal niet verkeerd.
Terwijl het zo regende bezocht ik nog de abdij van Nouaillé-Maupertius. De abdij was/is ommuurd. Heeft enkele grote toegangspoorten, die vroeger uiteraard gesloten konden worden. De abdij dateert al van de 7e eeuw. De kerk die ik er bezocht heb dateert van de 12e eeuw. Door die vele regen kon ik er niet lekker ontspannen fotograferen.
Ik had oorspronkelijk het voornemen om in het dorpje Chateau-Garnier te overnachten. Maar alle kamers in de enige chambre d'hôtes waren bezet. Toen maar doorgereden naar Charroux, waar ik bij de VVV de sleutel ophaalde van een pelgrimsgîte. Een vrijwilligster kwam mij niet veel later even "een rondleiding"geven. Zij liet mij zien waar ik alles kopn vinden en hoe alles werkte. Wat bijzonder: een 15e eeuws huis. Wel heel lage deuren. Ik heb er flink mijn hoofd gestoten. Jammer dat ik er alleen was. Een gîte met meer pelgrims is natuurlijk eigenlijk leuker. Dan kun je ervaringen uitwisselen en gezamenlijk gaan eten. Maar alleen in deze bijzondere gîte vond ik toch ook wel een sensatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten