Dat was achteraf een verstandige keuze om een rustdag te nemen. Het was plezierig 's morgens in Compiègne wat rond te kuieren, mijn blog bij te werken, en 's middags enkele monumenten in de nabije omgeving te bezoeken.
Ik heb al iets geschreven over het gemeenschappelijke slaapzaaltje in de gite. Met de foto links wordt het allemaal mogelijk iets duidelijker. Gelukkig hoorde ik niet tot de "snurkers".
Na het afscheid van mijn 'medeslapers' ben ik de stad in gelopen; eerst richting Saint Jacques: een imposante kerk uit de 13e - 14e eeuw. De Saint Jacques heeft een prachtige toren. Toen ik daar binnen liep, was er een mis aan de gang. Natuurlijk ben ik bij de mis gebleven. Tegelijkertijd nam ik uitgebreid dit Jacobalium in me op. Maar ook het kerkvolk was interessant. Er was een voorzang(st)er met een prachtige stem. "Het volk" met een hoog 'nonnengehalte'(zeker vier verschillende habijten gezien) zong enthousiast mee. Er was een aparte belster. En veel zich uiterst vroom gedragende mensen. Ik moest bij het zingen verstek laten gaan, want ik kende de teksten niet. De voorzang(st)er had meteen begrepen, dat ik op weg was naar Compostela. Na de mis heb ik even met haar gesproken. Zij zorgde er ook voor dat ik een prachtige stempel kreeg van 'deze Saint Jacques'.
Over het bijwerken van mijn blog kan ik niet zoveel vertellen. Ik vind het natuurlijk leuk, dat sommige lezers mijn blog kennelijk kunnen appreciëren. Dat motiveert om ermee door te gaan.
's Middags had ik uitgetrokken om naar Morienval te gaan. Daar zou volgens Catrien Wijburg een hele mooie oude romaanse kerk moeten staan. Zij ging er vroeger met haar familie vanuit Parijs regelmatig heen. Zij adviseerde mij er vanuit Compiègne naar toe te gaan. Ik had me vooraf via internet al verder geïnformeerd. Maar als je toch aan het zoeken bent op internet, dan vind je soms nog iets anders moois in de omgeving.
Vanuit Compiègne ben ik rustig het 'forêt de Compiègne' in gereden. Dat forêt gaf met het warme weer een beetje koelte. Ik ben eerst naar Saint Jean aux Bois gegaan. Daar heeft Adelaïde van Savoye (een echte koningsdochter en nicht van de franse koning Lodewijk VI (de Grote) in 1152 een benedictinessenabdij gesticht. De kerk die daar nu nog te bezichtigen is dateert uit het begin van de 13e eeuw. De kerk is binnen van een pure schoonheid. Zo'n kerk is toegankelijk en je mag je dan een hele tijd in je eentje en in complete stilte vergapen aan die pure schoonheid. Wat een sensatie om in je eentje in zo'n mooie kerk te mogen zitten. Religie en de kerk hebben niet alleen maar goeds voortgebracht, maar we hebben er in ieder geval wel al deze prachtige abdijen en oude kerken aan te danken. In zekere zijn het toch een soort geschenken aan ons. Daar kunnen we alleen maar blij mee zijn. We moeten ons natuurlijk ook realiseren, dat we ook de franse overheid dankbaar moeten zijn, want die houdt met zijn monumentenbudget dit soort cultuurschatten in stand. Naast de kerk stond nog een indrukwekkende 'salle capitolaire' uit de 12e eeuw.
Aansluitend naar Morienval gefietst. Dat ligt net buiten het 'forêt'. Morienval heeft een romaanse kerk, die deels uit de 10e en deels uit de 12e eeuw stamt. De kerk is van buiten al helemaal de moeite waard, maar als je er bent, wil je ook naar binnen. Daarvoor moest de sleutel gehaald worden bij de familie Pêcheur. Nadat ik mijn paspoort had achtergelaten kreeg ik alle sleutels mee. En ook daar ben je weer een hele tijd alleen in zo'n mooie kerk. Daar is en komt verder niemand. In Morienval heb ik uitgebreid gefotografeerd om deze kerk later goed te kunnen vergelijken met andere romaanse kerken. Deze is echt oud; en hoe ouder hoe minder 'steenhakkerswerk'. De kerk in Morienval is schitterend, maar beslist niet rijk versierd met met steenhakkerswerk. Hier en daar wat kopjes en verder ' eenvoudig versierde kapitelen'(vooral geometrisch-achtige versieringen).
Super zo'n uitje op je rustdag naar Saint Jean aux Bois en Morienval, naar zulke prachtige romaanse kunstschatten.
Terug in de gite kon kennis gemaakt worden met Gerard en Erik uit Oosterbeek. Ik kon ze 'als oudste bewoner' wat wegwijs maken en de vrijwilliger van het Saint Jacques-genootschap uit Compiègne enthousiast over mijn middaguitje vertellen. Hij noemt mij verder 'Jean Jacques Marie'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten