3 juli: Friol - Fonsagrada: 89 km; totaal terugreis: 168 km; generaal totaal: 2785 km

Het was vanmorgen in Friol donker en grijs, maar wel droog. Wel zeer winderig. Het waaide hard en de wind zat in de verkeerde hoek. Ik had hem tegen.
In mijn hotelletje had ik niet alleen een ontbijt, maar ik kon ook wat stokbroden met ham voor onderweg meenemen. Dat was natuurlijk super.

Ik reed in een prettige, groene,  heuvelachtige omgeving eerst naar Lugo. Er zaten wel enkele klimmetjes in, maar ze waren niet al te lang. Een niet al te lange klim van 8 % is goed te hebben. Er zat een klim van zo'n 5 km in.
Lugo ligt prachtig in het groen, aan een nu brede rivier. De Mino. Of er altijd zoveel water in staat weet ik niet. Nu stroomde de rivier woest. Dat is natuurlijk niet zo vreemd na die vele regen van gisteren. Blijkens foto's in de kranten hebben gisteren in deze regio nog straten blank gestaan.
Lugo is maar een klein stadje (zo'n 140.00 inwoners), maar heeft een lange geschiedenis. De stad is genoemd naar de romeinese heerser Lucus Augustus. De stad heeft nog een complete en gave zeer dikke 10 m. hoge en 5 m. dikke stadsmuur uit de romeinse tijd. Daar kun je overheen wandelen. Dat heb ik natuurlijk ook gedaan.

8 juli: Santiago de Compostela; de dag voor de terugreis per vliegtuig

Het onweert momenteel voor de tweede keer vandaag. Eerst vanmorgen vroeg onweer met heel veel regen. Vervolgens een benauwde, zeer warme dag. Elders in Spanje werd 44 graden gemeten. Hier in Santiago was het 31 graden. En vanaf een uur of vijf onweert het weer, en het houdt nog steeds aan.

Eerst nog even iets over gisterenavond. Ik heb de wedstrijd Spanje - Duitsland hier in een groot café gezien. Ze hadden er een paar grote schermen. Het café was afgeladen vol. Een groot deel van de bezoekers in het tenue waar Spanje in speelt. Bij een goede pass wordt door de helft van de toeschouwers hard geklapt en als een Spaanse speler in scoringspositie dreigt te komen, staat iedereen op en begint te gillen. Dat eindigt dan in een hard, jammerlijk ooooohhhh. Want de meeste kansen werden niet benut; erger nog, de spanjaarden creëerden nauwelijks kansen.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat de Duitsers er helemaal niks van bakten. Ik heb Argentinië - Duitsland niet gezien, maar ik kan me nauwelijks voorstellen, dat de Duitsers met het spel, dat ze gisteren speelden, de Argentijnen zouden hebben kunnen verslaan.
Enfin, na de goal van Puyol was het hier in het café en in de stad één groot feest. Het bereiken van de finale is tot diep in de nacht gevierd. Tegen zessen werd er nog op straat gezongen.
En dan die Spaanse koningin hier. Die was erbij in Zuid Afrika, en die gaat meteen na de overwinning naar de kleedkamer van het Spaanse elftal en gaat daar al die halfontblote kerels, fors in het zweet na het harde werken, allemaal persoonlijk een hand geven.
Bij ons mogen de spelers eventueel na terugkeer op het paleis komen, maar ik zie onze eigen koningin niet een kleedkamer met ´halfontklede´ en bezwete spelers binnenstappen.
Ik heb de overwinning van Spanje gevierd met een groep Spanjaarden, twee Iersen, een groep Amerikanen, die ook in mijn hotel verbleef, een Engelsman, en een bedroefde Duitser. Op de Duitser na was/is iedereen heel tevreden met een finale Spanje - Nederland. Er werd wodka op gedronken. Dat was niet mijn idee.

Vandaag de koelte van een aantal kerken gezocht.

7 juli: Sobrado dos Monxes - Santiago de Compostela: 58 km, totaal generaal ruim 3000 km

Dit zag ik vanmorgen uit het raam van mijn 'appartement': het grote klooster in Sobrado dos Monxes.

Voor ik vertrok nam ik er nog een paar foto's van.

Vanmorgen was het heel lekker weer en uiterst aangenaam om in dat prachtige, groene, heuvelende land naar Santiago te fietsen. Onderweg was ik wel, net als gisteren verbaasd, hoeveel ik vorige week vrijdag en zaterdag geklommen heb. Ook vandaag moest ik natuurlijk hier en daar klimmen, maar per saldo was het meer dalen dan klimmen. Lekker ontspannen naar Santiago gefietst. Zat enige tijd in een Spaans groepje. Ik was in dat groepje nummer drie. Ook van dat groepje was ik weer de beste klimmer. Grappig is dat. Ik heb kennelijk aanleg om te klimmen (dun he....; ik hoef niet al te veel kilo´s om hoog te trappen; en ik ben goed van de lange adem; ik houd het lang vol om in een en hetzelfde tempo door te gaan).
Enfin, met ook nog een enkele koffiepauze reed ik rond 12.30 uur de stad binnen. Ik had bedacht, dat ik zelf op de bonnefooi een hotel zou zoeken. Dat is uitstekend gelukt. Ik heb een aardig, net hotelletje; ook helemaal in het centrum; ook vlakbij de kathedraal.

Prettige kamer, keurige badkamer en niet duur!

6 juli: Fonsgrada - Sobrado dos Monxes: 105 km; totaal generaal...bijna 3000 km

Ik ben voor het totaal aantal km even het preciese aantal kwijt. Ik heb de afgelopen dagen de administratie niet goed bijgehouden. Dat houdt verband met het "uitvallen" van mijn computer.
Even voor jullie een paar zaken op een rijtje. Jullie hebben immers het een en ander gemist. Ik ben vrijdag jl. met goede moed uit Santiago vertrokken. Met goede moed maar wel onder slechte omstandigheden. Het regende dat het goot. Het was erg koud. Na zo´n 70 km moest ik het in Friol voor gezien houden. Heb die vrijdag wel Nederland zien winnen van Brazilië.
De volgende morgen met droog weer vanuit Friol vertrokken. Het werd een hele zware dag. Heel veel klimmen. Drie bergjes van de "tweede" of "derde categorie": een hoger dan 800 m en de beide andere rond de 950 m. Met hele lange klimmen. Het probleem daarbij was, dat ik harde tegenwind had. De combinatie klimmen en harde tegenwind is slopend.

                                                                                                                                                               









Had voor het klimmen wel ook tussentijds de stad Lugo bezocht.Een aardige stad met een romeins aquaduct, allerhand bijzondere romeinse opgravingen, een 'ongeschonden' 5 meter dikke romeinse stadsmuur met niet minder dan 19 of 21 poorten, enkele romaanse kerken, en een kathedraal, naar het voorbeeld van die van Santiago gebouwd, maar daar kon hij toch echt niet aan tippen.

5 juli: tegenslag

Mijn computer is stuk en daarom wordt dit bericht aan Han doorgegeven en door haar op het weblog gezet. Ik hou het heel kort.
Ik heb al geschreven over 3 en 4 juli, maar kan dat vanwege de computerproblemen nu niet publiceren.
Gisteren heb ik vanuit Fonsagrada de aanbevolen (zogenaamd veiliger en makkelijkere) alternatieve route genomen en toen ben ik in hoge bergen verdwaald. Enkele keren is me de verkeerde weg gewezen, ik heb vele kilometers geklommen en wist alsmaar niet waar ik was. Hulp van Hanneke ingeroepen om de weg via Google Earth te vinden. Allemaal niet gelukt. Uiteindelijk na 70 km in de bergen te hebben gereden teruggekeerd naar Fonsagrada.
Het lijkt erop dat ik me gisteren in die bergen heb geforceerd. In ieder geval heb ik nu overal pijn en denk na hoe terug te komen in Santiago. Dus in plaats van per fiets zal ik toch waarschijnlijk per trein of per vliegtuig naar Utrecht terugreizen. Nader bericht volgt.

In dit hotel met 'spa' in Fonsagrada - mede dankzij de sauna - uiteindelijk weer hersteld. Daar wel de beslissing genomen terug te gaan naar Santiago en vandaar terug te vliegen.

2 juli: Santiago - Friol: 79 km; totaal : 2696 km

Het is eigenlijk wat vreemd om in een blog met de titel "Johan Vijverberg op reis naar Santiago"te schrijven als je inmiddels uit Santiago bent vertrokken en dus eigenlijk dus op de terugweg bent naar Utrecht.
In Santiago aankomen is een beetje emotioneel, maar daar na een paar dagen verblijf vertrekken eveneens.
Ik wist ook veel beter waarom ik naar Santiago wilde fietsen, en weet minder goed, waarom ik nu - in de regen- ook terug wil fietsen. Ik had ook het vliegtuig kunnen nemen.

Vanmorgen voor het ontbijt al even naar buiten geweest om naar de lucht te kijken. Ik had al gezien dat het regende En de lucht zat potdicht. Sterker nog...het regende niet alleen behoorlijk hard, het was ook mistig.
Dat is vandaag nauwelijks veranderd. Ik heb de hele dag in de regen gereden. En het was harde regen. Tot een uur of twaalf was het bovendien mistig. Toen begon het een beetje te waaien; daardoor verdween wel de mist, maar niet de regen. Het gisteren gekochte regenjack kwam meteen goed van pas.

1 juli: Santiago de Compostela: rustdag

Vandaag definitief besloten om de terugreis minstens gedeeltelijk per fiets af te leggen. De ergste warmte is hier voorbij. Vanvond werd het zelfs fris. In een T-shirt op een terrasje eten ging maar net.
Ik ben vandaag volop bezig geweest me op de terugreis voor te bereiden. Het heeft me een paar uur gekost hier een nieuw goretex regenjack te kopen. Campingshops en/of sportwinkels hebben hier geen regenjacks,
Er is geen vraag naar. Na veen bragen en zoeken heb ik uiteindelijk in een gespecialiseerde fietswinkel een geod regenjack gevonden. Als het dan gaat regenen, wordt het allemaal minder ernstig dan in de Pyreneeën (op de heenreis). We zullen zien.
Toen ik het nieuwe regenjack had kon ik ook een mooi doosje inpakken om per post naar huis te sturen. Ik ga dus met iets minder gewicht de bergen in dan op de heenreis. Dat geeft wel een lekker gevoel. Ook de kadootjes en souvenirs zijn lekker op de post gedaan. Dat geeft op de terugreis geen extra ongemak (gewicht....en je moet er op letten, enz)

Verder heb ik vandaag weer een vracht kaarten geschreven en al mijn beloften om een kaarsje op te steken ingelost. Ik had gedurende de fietstocht naar Santiago al veel kaarsjes opgestoken, maar vanmiddag heb ik er in de kathedraal nog heel veel aan toegevoegd. Ik heb in de kathedraal voorlopig ook afscheid genomen van Jacobus. Ik heb hem bedankt voor wat de Camino mij tot nu toe heeft opgeleverd en hem gezegd, dat ik misschien nog een keer terugkom.

30 juni: Santiago de Compostela: rustdag

Vandaag heb ik echt proberen uit te rusten. Ik ben begonnen met goed uit te slapen. Ik werd pas rond 10 uur wakker. Na het ontbijt ben ik voorzichtig aan enkele stadswandelingen begonnen. Dan kom je vanzelf langs bijna alle hoogtepunten. Dan zitten er uiteraard wat doublures in, want de afgelopen twee dagen heb ik ook al het een ander gezien.
Deze stad is nog veel meer kerken-, klooster-, kapellen- en semanariestad dan Utrecht. Ik weet echt niet hoeveel kerken ze hebben, maar heel veel. En architectonisch zijn ze niet allemaal van het niveau van de kathedraal, maar zeker wel interessant. Jullie zullen begrijpen, dat ik niet de foto's van al die kerken en kloostesr in mijn blog kan opnemen.

29 juni: Santiago de Compostela: rustdag

Dit is mijn hotel...













Het is voplgens plan een echte rustdag geworden. Er waren veel ontmoetingen met mensen die ik tijdens de Camino eerder had gezien en gesproken.
Vanmorgen op weg naar de eerste koffie liep ik Pamela tegen het lijf. We zijn een groot deel van de dag samen opgetrokken. Samen koffie, samen naar de plechtige pelgrimsmis in de kathedraal, samen naar het 'te omarmen' beeld van Jacobus nabij de crypte met zijn beenderen, langs de zilveren schrijn met de beenderen van de apostyel Jacobus, voorts een gezamenlijke lunch met 2 Belgen erbij; daarna Pamela naar de taxistandplaats gebracht, want zij ging richting Malaga om een paar dagen aan het strand uit te rusten.
Ik heb vefrvolgens in mijn uppie een van de stadswandelingen gemaakt. Had om 18.30 uur weer een afspraak met Joost Bakker om te borrelen en te eten. 's Avonds weer de Belgen ontmoet. En met hen nog een glas wijn gedronken.

                                                                                       Pelgrims halen hier hun compostulaat

28 juni: Melide - Santiago de Compostela; hotel Compostela: 70 km; totaal 2617 km

Het is gelukt!
Lieve Hanneke, lieve Annemoon en Marijn, lieve zusjes, beste broers, lieve schoonzussen, beste zwagers,
beste vrienden, Engelenzangers, Paraplu-ers, lieve en beste medebestuursleden van de verschillende verbanden, beste opdrachtgevers, collega's en excollega's, lieve en beste Latijnlezers, medeleden van het leesgroepje filosofie, lieve en beste medestudenten.......ik ben er.

Vanmiddag om 13.15 uur stond ik aan de gemeentegrens van Santiago de Compostela. Ongeveer een uur later ontmoette ik voor de kathedraal enkele nederlandse echtparen, die mij feliciteerden. Ik van mijn kant kon hen feliciteren. Het ene paar had de Camino gelopen vanaf Saint Jean Pied de Port en het andere paar had ook vanuit Nederland (Eindhoven) gefietst. Ik heb me voor de kathedraal laten fotograferen door een Amerikaan. Weer een ander nederlands echtpaar paste iets later in de drukte voor het door Hanneke gereserveerde hotel in het centrum van de stad even op mijn bagage.

Wat een sensatie om er te zijn. En wat zijn de eerste indrukken overweldigend: zoveel lopers, zoveel fietsers, zoveel pelgrims.
En wat een mooie oude stad. Wat een geweldige kathedraal, wat een kerken, wat een bestuursgebouwen, universiteit. Wat een mooie, oude, fijnmazige, middeleeuwse structuur. Wat een koelte in de smalle straatjes. Wat een terrasjes....
Het is schitterend. Maar ook warm. Ik wil eerst in bad en Hanneke bellen. Haar bedanken, dat ze helemaal het goede hotel heeft geregeld. Midden in het centrum......; ik zal nooit ver hoeven te lopen.....en lekker luxe.

Nog even het fietsen. Dat lukte vanmorgen in het begin helemaal niet. Je hebt in je hoofd dat het een feestelijke aankomstdag wordt en dan blijkt er toch weer heel veel geklommen te moeten worden. En het was warm. En veel bijzonders aan kerken en/of kloosters was er onderweg niet te zien. Je moest het hebben van de mooie landschappen. Nou die mochten er zijn. Dit groene Galicië is erg mooi. Maar het heeft behoorlijke hoogteverschillen.
Bijzonder was, dat ik een stuk door eucalyptusbossen reed. Heerlijk rook het daar. Jammer dat dat soms werd afgewisseld met hevig stinkende boeren. Die ruiken hier nauwelijks anders dan bij ons. Er zijn er hier wel wat minder.

Al fietsende stelde ik vast, dat Compostela verder weg was dan ik had verondersteld. Het werd veel meer dan circa 55 km. Op het geheel stellen die paar extra kilometers niks voor, maar op zo'n aankomstdag wil je liever minder dan meer kilometers fietsen. En het werden er meer en ze waren, mede door de warmte zwaarder dan voorzien.

Maar als je dan aankomt....dan vallen de tegenvallers weg. Dan is er gewoon alleen maar grote blijdschap.
Je ziet overal om je heen blije, stralende, opgeluchte, 'geslaagde' pelgrims. Ik voelde me ook stralend en gelukkig. Maar ben tegelijkertijd een beetje verbaasd, dat ik dit werkelijk heb gepresteerd. Ik had nog nooit een berg beklommen en ben zwoegend en ploeterend....maar steeds beter klimmend... toch in Santiago kunnen komen.

Ik besef dat ik kennelijk een goede beschermengel heb. Er waren per saldo in de maand, die ik onderweg was, toch behoorlijk veel gevaarlijke momenten; niet alleen in de bergen, met bijvoorbeeld de natte afdaling in de Pyreneeën, maar bij het contact-verkeer op 'bijna-snelwegen'. Dan razen de auto's en vrachtauto's vlak langs jou, ook in afdalingen. Ik had het gevoel dat ik soms bijna geraakt werd. Maar het is zoals gezegd, allemaal goed gegaan.

Het is waar....ik heb de eerste weken veel regen gehad, en ik had ook veel tegenwind. Maar het weer van de afgelopen week heeft heel veel goed gemaakt. Soms een paar uur wat erg warm. Maar dat vind ik lekkerder dan kou. ...Een tijdje in de hitte klimmen, dan ergens aankomen, je helm afdoen en je hoofd schudden....dan schud je het water van je hoofd; dat is veel mooier dan wanneer je vanonder de douche komt.
En wat een geluk he....geen enkele lekke band. Kok, de Utrechtse fietsenmaker had het voorspeld....; die had gezegd...'met deze banden krijg je geen lekke band'. Ik vind dat heel bijzonder. Want natuurlijk lag er hier en daar glas. En verder ook helemaal geen pech met de fiets....; dat het stuur op enig moment wat vaster gezet moest worden, kan je geen pech noemen. Het is werkelijk een 'moordfiets'. De fiets had onderweg veel bekijks....en eigenlijk heb ik er wel een paar verkocht....; mensen die hoorden wat mijn ervaringen waren en zeiden, dat ze ook zo'n Santos gingen kopen.

Naar Santiago gaan....het fietsen is mooi; is heerlijk; in een plat of golvend land is het aangenamer dan in gebieden met hoge bergen. Maar die berggebieden hebben zo hun eigen sensaties. De heel bijzondere landschappen, het grotere aantal ontmoetingen, dat je er met mede-fietsers hebt, de angst en de verhalen eromheen. Over 150 km door Les Landes fietsen valt weinig te vertellen. Maar over de Cebreiro fietsen....dat is echt een verhaal, dat is een ervaring. Dat vergeet je nooit meer

Ik heb Hanneke in mijn blog al eerder bedankt. Zij heeft mij de ruimte gegeven en gestimuleerd de tocht te gaan maken. Ik wil Edde Weiss bedanken, die een hele periode meegetraind heeft. Eddy, het heeft absoluut zeker geholpen! En ik heb het vooral op souplesse gedaan. Dat is zeker in de bergen de beste manier. Verder wi lik alle volgers bedanken. Jullie reacties waren zonder uitzondering heel plezierig. Het waren aanmoedigingen, schouderklopjes. Die kon ik op de moeilijke momenten....- die waren er ook - goed gebruiken.

Vanmiidag na enkele koele biertjes al meteen mijn "Compostelaat" gehaald. Dat is, als ik het goed begrepen heb, zowel 'een diploma' als een volle aflaat.

Vanavond ook een gezongen pelgrimsmis bijgewoond in de kathedraal. Zo'n hele grote kathedraal helemaal vol, met bijna alleen maar pelgrims. Daar word je ook wel een beetje stil van. Een mooi moment om met danbaarheid de ervaringen van de pelgrimstocht te overdenken.


Misschien ben ik nu wel een beetje te moe het dit bericht te schrijven.
Ik ga hier in Santiago eerst maar eens een paar dagen lekker uitrusten en nagenieten. En natuurlijk heel veel mensen ontmoeten, die ik de afgelopen weken ben tegen gekomen.



    

27 juni: Samos - Melide: 86 km: totaal 2547 km

Gisterenavond bij het diner had ik al afscheid genomen van Joost Bakker. Joost zou vandaag vroef vertrekken en ik zou weer onderweg weer wat meer tijd en aandacht aan bijzondere kerken en kloosters kunnen besteden.
Als gevolg van de regen van gisterenavond was het vanmorgen mistig toen ik opstond. Bij het ontbijt wat gesproken met de aardige Fransen, die de Camino 'van hotel naar hotel doen met een vervoer van de bagage-arrangement'. Ze hebbenm bij het lopen dus alleen water en wat eten en fruit voor onderweg bij zich en verblijven in het algemeen in prettige hotels.

In Samos ben ik eerst nog het Monasterio San Julian de Samos gaan bekijken. Een geweldig groot complex met een bijzondere geschiedenis. Dit klooster zou al in de zesde eeuw gesticht zijn door koptische kleizenaars. Het klooster hoort tot de oudste kloosters van Spanje. Het gebouw dateert overigens niet uit de zesde eeuw. Het is een groot sober gebouw met tamelijk opvallende barokgevel. Bij mijn bezoek werd een mis gelezen. Die heb ik grotendeels bijgewoond.

En wie kwam ik tegen toen ik de kerk verliet? De beide Belgen, met wie we gisteren na de afdaling van de Cebreiro in Triascastela een biertje hadden gedronken.
En toen ik op de fiets wilde stappen kwam Pamela Nilsen net aangefietst, de Deense, die ik al een paar keer eerder had ontmoet en met wie we gisteren voor de grote klim over de Cebreiro in Villafranca del Bierzo koffie met cake gedronken hadden. Pamela vertelde hoe het haar op de Cebreiro was vergaan. Zij was boven op de berg in het onweer terecht gekomen en had grote moeite gehad een slaapplaats te vinden. Zij heeft een taxi moeten organiseren.
We besloten tot Sarria samen op te trekken en daar gezamenlijk koffie te drinken.
Ik klom beter dan Pamela, maar op de top van iedere heuvel wachtte ik haar op. Kennelijk stimuleerde haar dat geweldig, want ze klom veel beter dan gebruikelijk. Het ging eigenlijk heel goed. Het was bovendien erg gezellig. En zoals afgesproken, dronken we in Samos koffie en spraken af, dat we elkaar in Santiago in ieder geval zouden zien. We wisselden telefoonnummers uit. Pamela is verpleegkundige in het ambulancevervoer en bezwoor me op de drukke wegen naar Santiago mijn helm op te doen. Dat heb ik gedaan. Er moest sowieso deze dag ook weer veel geklommen worden en dus ook gedaald...en bij het snelle dalen had ik altijd al mijn helm op.

26 juni: Ponferrada - Samos: 92 km; totaal 2461 km

Joost uit Vorden had voorgesteld dat we vroeg zouden vertrekken. Dat betekende dat we om 7.15 uur Ponferrada uitreden. Het was fris. Na de regen van gisterenavond was het mistig. Maar snel zagen we de zon op afstand doorbreken. Rond 8.30 uur was het weer helemaal blauw en zonnig. We waren toen  (in Villafranca del Bierzo) toe aan koffie met 'iets taartachtigs'. Dat hoort er voor mij op een zaterdag gewoon bij. Heb ik thuis altijd. Hier werd het een heel groot stuk lekkere cake. De Deense, die ik al eerder enkele keren ontmoet had, stopte voor hetzelfde restaurant. We hebben weer helemaal bijgepraat. Joost had haar ook al enkele keren eerder gezien.

Naar Villafranca der Bierzo moest al geklommen worden, maar vandaar zou het menens worden. Zo ongeveer 42 km achter elkaar klimmen, met enkele zeer steile stukken ertussen.
Voordat we aan de klimpartij begonnen, hebben we nog even de kerken in Villafranca del Bierzo aangedaan. Met name de kerk die daar 'gesticht' is door Franciscus van Assisië tijdens zijn pelgrimage vanuit Italië naar Santiago.......

Na Villafranca was het dus vooral klimmen, genieten van het prachtige berglandschap, de herhaalde ontmoetingen met mensen, die dezelfde berg probeerden te bedwingen en ook wel een paar keer ergens stonden uit te blazen.........de veranderende horizonten, de vele bloemen, de heerlijke geur van de brem, het geluid van de opnieuw vele vogels (de nachtegalen zijn daar bij duizenden...en maar zingen....mischien wel extra uitbundig voor de wandelaars en fietsers op weg naar Santiago). Je hebt natuurlijk de beschreven route bij je, maar eigenlijk is dat hier, zo dicht bij Santiago niet meer nodig. Overal staat heel duidelijk aangegeven, welke weg je als loper of fietser moet gaan.

25 juni: Veguellina de Orbigo - Ponferrada: 70 km; totaal 1369 km

Het was vandaag bij het vertrek bewolkt en volgens het weerbericht zouden we regen en onweer kunnen verwachten. Het was al vroeg redelijk warm; bennauwd. Tot Astorga was het een redelijk prettige, rustige, nog bijna vlakke weg. Op weg naar Astorga heb ik in enkele dorpen de kerk mét ooievaarsnest of ooievaarsnesten gefotografeerd. Intussen heb ik redelijk vaan met Spanajaarden over die ooievaars, rerspectievelijk ooieveaarsnesten proberen te spreken. Ik weet niet hoe ze het schrijven, maar als ze er over spreken, dat lijkt ooievaar in het Spaans best veel op ooievaar in het Nederlands.

24 juni: Mansilla de las Mulas - Veguellina: 78 km; totaal 2299 km

Omdat iedereen in de Albergue vroeg opstaat, heb ik dat ook maar gedaan. Ik zat dus heel vroeg op de fiets en was al kort na negenen in Lëon. Ik heb de stad wakker zien worden. De meeste winkels waren nog dicht. De stratenj werden schoon gespoten. Het was nog lekker fris. De zon scheen al volop. De lucht was strak blauw. Het zou een warme dag worden.

Ik heb me naar de 'officina del turismo' gehaast en ben met een kaartje van de stad op stap gegaan. Eerst nog maar eens een tweede ontbijtje genuttigd. Als je de hoogtepunten doet, kom je langs de oude stadmuur, een bijzonder gebouw van Gaudi en heel heel snel bij de Kathedraal. Nou die mag er zijn. Het is een gotische kathedraal. Prachtige ramen. Mooi licht. En een massa fantastische kunstschatten in de kathedraa: een prachtig hoofdaltaar, geweldige koorbanken, een doopvont..enz. En het beeldhouwwerk aan de drie portalen van de hoofdingang mogen er ook zijn. Zeer rijk! De kathedraal is als bouwwerk aan de buitenkant in zijn hooggothische vorm ook heel mooi.

23 juni: Fromista - Mansilla de las Mulas: 101 km; totaal 2221 km

Op mijn rustdag een relatief grote groep Nederlanders ontmoet. Een echtpaar, waarvan de man bij 's Heerenloo (voor de volgers van het College bouw zorginstellingen) heeft gewerkt en een groepje uit Ruurlo. Van dat groepje waren er enkelen gestart in Saint Jean Pied de Port en hebben anderen er zich later bijgevoegd. De groep zou verder nog groeien. Dus anderen voegen zich in Leon bij hen.
Eigenlijk voor het eerst, dat ik zoveel Nederlanders ontmoet.

Zij lopen en ik fiets. Dat betekende dat ik ze vandaag enkele keren tegenkwam. Ik breng nogal eens veel tijd in en om een kerk door - en er waren vandaag heel veel mooie kerken te zien - en de lopers lopen door. Dan kan jew als fietser lopers enkele keren tegenkomen.

Een Camino van een fietser zoals ik is een heel andere Camino dan de Camino van de doorsnee loper. Die lopen echt van de ene slaapplaats (albergue) naar de ander en ze willen de volgende slaapplaats op tijd halen, omdat er anders geen bed meer vrij is. Voor een feitser is dat nooit een probleem. Die rijdt naar het volgende dorp of het volgende stadje. Ik wil zelf trouwens niet dagelijks in zo'n albergue slapen. Dat is wel erg primitief. Ik ben er als feitser ook minder welkom dan de lopers. Die hebben altijd voorrang. Voor zessen krijg ik in een albergue dus nooit een bed. Na zessen vergeven ze bedden aan feitsers. Maar dan heb je altijd een bovenbed. Niet geweldig!. Al helemaal niet, als het stapelbed niet van een vast trapje is voorzien.

Het weer wordt mooier en mooier. De lucht is strak blauw. Maar het wordt ook wel warmer. Het was vanmiddag 28 gr. Spanjaarden wagen zich dan nauwelijks nog in de zon; en al helemaal niet op een fiets.

Ik heb de nodige bidons water naar binnen gegoten. Laat in de middag belde ik ergens aan om water te vragen. Dat was een super adres! Ik werd uitgenodigd om binnen te komen......en ik kreeg een heerlijk koud biertje. Natuurlijk werden ook mijjn bidons gevuld. Met water én ijsblokjes. Deze Spanjaarden spraken redelijk engels en lieten me hun hele huis zien. Vertelden dat hun ene zoon musicus was (piano) en hun andere zijn filosofie doceerde in Salamanca. Ja...dan is er contact. Ze lieten mij het hele huis zien...én de tuin. Toen ik zei dat ik dat een paradijsje vond, had ik misschien wel mogen blijven......; maar zover heb ik het nieyt laten komen. Ik was daar gewoon drie kwartier te gast. En zij vonden het heel leuk om zo bij toeval een gepensioneerde nederlander te ontmoeten, die filosofie studeerde en Nietzsche in zijn tas had.