26 juni: Ponferrada - Samos: 92 km; totaal 2461 km

Joost uit Vorden had voorgesteld dat we vroeg zouden vertrekken. Dat betekende dat we om 7.15 uur Ponferrada uitreden. Het was fris. Na de regen van gisterenavond was het mistig. Maar snel zagen we de zon op afstand doorbreken. Rond 8.30 uur was het weer helemaal blauw en zonnig. We waren toen  (in Villafranca del Bierzo) toe aan koffie met 'iets taartachtigs'. Dat hoort er voor mij op een zaterdag gewoon bij. Heb ik thuis altijd. Hier werd het een heel groot stuk lekkere cake. De Deense, die ik al eerder enkele keren ontmoet had, stopte voor hetzelfde restaurant. We hebben weer helemaal bijgepraat. Joost had haar ook al enkele keren eerder gezien.

Naar Villafranca der Bierzo moest al geklommen worden, maar vandaar zou het menens worden. Zo ongeveer 42 km achter elkaar klimmen, met enkele zeer steile stukken ertussen.
Voordat we aan de klimpartij begonnen, hebben we nog even de kerken in Villafranca del Bierzo aangedaan. Met name de kerk die daar 'gesticht' is door Franciscus van Assisië tijdens zijn pelgrimage vanuit Italië naar Santiago.......

Na Villafranca was het dus vooral klimmen, genieten van het prachtige berglandschap, de herhaalde ontmoetingen met mensen, die dezelfde berg probeerden te bedwingen en ook wel een paar keer ergens stonden uit te blazen.........de veranderende horizonten, de vele bloemen, de heerlijke geur van de brem, het geluid van de opnieuw vele vogels (de nachtegalen zijn daar bij duizenden...en maar zingen....mischien wel extra uitbundig voor de wandelaars en fietsers op weg naar Santiago). Je hebt natuurlijk de beschreven route bij je, maar eigenlijk is dat hier, zo dicht bij Santiago niet meer nodig. Overal staat heel duidelijk aangegeven, welke weg je als loper of fietser moet gaan.

Op zo'n dag dat je zoveel moet klimmen kom je dezelfde mensen een aantal keren tegen: een spaans echtpaar, twee spaanse jonge mannnen, een dikke spaanse eenling, en een duo uit Mexico-stad. Met name met de Mexicanen hadden we frequent contact. Zij zijn op gehuurde fietsen in Roncevalles gestart. Onvoorstelbaar dat mensen van zo ver weg met zoveel enthousiasme de Camino doen. Zij klom als de beste.
Zelf mocht ik vandaag ook weer redelijk tevreden zijn over mijn klimcapaciteiten. Keurig boven gekomen.
Heeft heel wat liters 'water' gekost...en met name op de steile stukken moest er bij het wat benauwde warme weer flink worden afgezien. Maar als je boven bent, ben je dat afzien heel snel vergeten.
De bergen waren prachtig. Nu waren het beboste en groene bergen, met heel veel geurende brem en opnieuw veel bloemen langs de kant van de weg.
Op zo'n klimdag kom je nauwelijks aan kerken toe (ze staan ook niet op de klim), maar dat klimmen en dat berglandschap hebben ook zijn charmes!!!
Die hoge berg van gisteren was kaal en dor, een dessert, helemaal leeg...l. Er was anders dan vandaag bijna nergens schaduw.
Maar 42 km klimmen...het blijft en vermoeiende bezighoud. Ook voor jongere mensen is het zwaar. Ik ben er nog heel wat gepasseerd en werd zelf nauwelijks gepasseerd.

Toen we boven waren was er onweer in de buurt. De lucht was zeer dreigend. Daarom maar geen biertje op de top genomen, maar eerst de afdaling van zijn 17 km gedaan. Nu konden we lekker droog afdalen. In het eerste dorp beneden hebben we natuurlijk toch dat biertje genomen en daar uitgebreid met twee Belgen gesproken. Die lopen de Camino. De ene was 69 en loopt de Camino voor de derde keer. De andere is 71 en loopt hem voor de tweede keer. Een geweldige prestatie. Het was in ieder geval een prettige ontmoeting..en misschien zie ik ze straks in Santiago weer.

In Samos vonden we het wel genoeg. We haalden er een stempel voor ons Credential en met de verkregen informatie over in aanmerking komende hotels kwamewn we in een prettig hotel terecht. Het staat aan de rand van het stadje, aan een riviertje. We waren nog niet binnen of het onweer liet zijn regen los.

Naar Santiago is het nog maar 140 km. Het ziet ernaar uit, dat ik het ga halen.