2 juni: Bony - Compiègne: 102 km; totaal 524 km

In de buurt van Bon    y heb ik enkele grote Amerikaanse begraafplaatsen bezocht. Ik dank deze jonge Amerikanen, dat zij geholpen hebben Europa te bevrijden en word tegelijkertijd boos over de oorlog in Afganistan. Ook daar worden jonge mannen en vrouwen uit de hele wereld ver van huisin een voor hen onbegrijpelijke oorlog hun leven in de waagschaal stellen. Van schrik ben ik even uit mijn concentratie en laat mij door een boer letterlijk het bos insturen.Het fietspad wordt een modderig, dichtbegroeid modderpad. Ik moet me door het struikgewas een weg banen. Mijn schoenen vol met water en modder. Ik ben doodsbenauwd een lekke band te krijgen; er staan een massa doornenstruiken. Niet al te best voor mijn mooie zwarte fietstruitje. Ik ploeter me naar het autogeluid. Daar kan ik dan eindelijk weer op de fiets stappen.

Bijna leidde die slechte start vandaag tot een slecht humeur......maar dat kon niet bij zo'n stralend blauwe lucht en vandaag voor het eerst wind mee. Ik had een plan gemaakt. Ik zou Saint Quentin "passeren" om wat meer tijd door te brengen in Noyon, (kathedraal links boven)  en de abdij van Ourscamp en een oud romaans kerkje in St Léger aux Bois te kunnen bezoeken.

In Saint Quentin kwam ik overigens een echtpaar uit Hoorn tegen, die er ook de weg zochten. We zijn samen een klein stukje opgereden tot we zeker wisten, dat we weer op de geode route zaten. Hun reisdoel was niet Compostela, maar Tours. Ik heb zelden mensen van mijn leeftijd in zulke 'professionele racekleding' gezien.

Het was een prettig heuvelend landschap: veel zeer grote velden koren, klaver, mais, aardappelen, bieten, prachtig geel koolzaad..........; veel vogels. Zo nu en dan ook de stilte van een forêt zus of zo, met lange, gladde, snelle fietspaden. Met de wind in de rug lukken de heuvels omhoog ookveel beter dan de voorgaande dagen; omlaag haal ik ruim 50km/uur. Zonder helm is dat toch een beetje eng. Maar meestal is er verder niemend op de weg. Ik heb natuurlijk vertrouwen in mijn beschermengel, Saint Jacques, Johannes en Maria.

De lange pauze in Noyon bevalt me prima. Noyon zou ook Noviomagus hebben geheten; net als Nijmegen dus! (Vergis ik me Joop?) Noviomagus betekent 'nieuwe markt'. Noyon, deze nieuwe markt zou al in de eerste eeuw bestaan hebben als vesting aan de Romeinse route van Milaan naar Boulogne. In Noyon is Karel de Grote (die later nog keizer zou worden)  in 768 tot koning van het westelijk deel van het Frankische Rijk gekroond. De Kathedraal Notre Dame is mooi. Hij dateert uit de 12e en 13e eeuw. Hij is gebouwd in de overgangsperiode van de romaanse naar de gothische bouwkunst. Achter de kathedraal staat een bijzonder houten gebouw uit het begin van de 16e eeuw.

In Ourcamps ligt de cisterciënzer abdij in een parkachtige omgeving, als het ware in de achtertuin van een kasteel. Het is deels een schitterende ruïne, maar deels ook goed bewaard gebleven. Een broeder laat je binnen. En de toegang is gratis. Ongelofelijk. Zo mooi, zo rustig; zo stil; het ruikt er een beetje naar paters; naar roomse vroomheid. Ik voel een grote mate van waardering voor de wijze waarop de broeders en paters dit cultureel erfgoed in stand houden en om niet open stellen. Ze verkopen er natuurlijk wel 'heiligenlevens' en andere vrome boeken. De broeder winkelier snapt dat ik me als pelgrim geen extra boek kan veroorloven. Ik koop er enkele kaarten en neem afscheid met een stevige hand.

Het volgende hoogtepunt is een elfde eeuws romaans kerkje in het kleine dorpje St-Léger aux Bois. Het kerkje blijkt gesloten. Een passerende mevrouw vertelt me waar ik wellicht de sleutel zou kunnen krijgen. Maar ik ben al lang als geïnteresserde pelgrim gesignaleerd. Er komt al iemand aan om mij er binnen te laten. Van binnen is het een beetje rommelig 'versierd' met beelden, die niet veel voorstellen. De bouwkunst is echter van een pure eenvoud en schoonheid. Nog weinig steenhakkerswerk; zo goed als geen beeldhouwwerkversiering; een enkele geometrische versierlijst. Verder enige versiering  met twee zuiltjes om het raam boven het portaal. De kerk en het kruisbeeld voor de kerk zitten vol kogelgaten. In WO II heeft deze kerk (en het hele dorp) het hevig moeten ontgelden. Maar de kerk is als officieel monument natuurlijk gerestaureerd. Ik verheug me erop onderweg nog meer van dit soort oude romaanse kerkjes te zullen zien.

In Compiègne blijken de hotels, die ik in gedachten had, allemaal vol. Daarom heb ik uiteindelijk maar gekozen voor de pelgrimsgîte. Deze pelgrimsgîte is ondergebracht in een voormalig kerkje. De gîte bestaat uit een keuken, waar je kunt koken en koffie kunt zetten, gemeenscjhappelijke douche- en toiletruimten en een slaapzaal met tien bedden. Je krijgt er een bed toegewezen en een nachtkastje met een inhoud van 5 lt.
Door in dit soort gîtes te verblijven word je vanzelf pelgrim. En je ontmoet er anderen. Drie andere nederlanders; ook op weg naar Compostela. Met hen heb ik 's avonds italiaans gegeten en er uiteraard ook wat bij gedronken. Een was in zijn werkzame leven een lid van de Raad van Bestuur van een ziekenhuis. Dat valt er ook nbog even heel wat bij te roddelen.

Ik kom wel meer en meer met mijn blog in de problemen, want ik tref steeds vaker in mijn nachtverblijven geen internetverbinding. Daar zal ik morgen (een geplande rustdag) in Compiègne eerst iets aan doen.

Jullie snappen al, dat de ochtend van mijn rustdag deels is besteed om zowel de twee laatste berichten en dit onderhavige bericht te schrijven; in een echte internetwinkel. Maar nu ga ik snel naar buiten. Het is mooi weer.
 
Links....kathedraal van Noyon; daaronder de cisterciënzer ruïne en daaronder het romaanse kerkje.
(voor de liefhebber thuis heb ik later natuurlijk veel meer foto's; maar ze nu allemaal publiceren kost te veel tijd)