29 augustus: dalen langs de Adige tot Merano en verder

Burgeis (Burgúsio) - Gargazon (Gargazzone): 83 km; totaal 1288 km 

Ik zat vanmorgen met een prettig gevoel aan het ontbijt. Ik was de Alpen over, en was in twee weken lekker opgeschoten, dus ik hoefde me vandaag nergens voor te haasten. Dat heb ik dan ook niet gedaan. Niet al te vroeg opgestaan en genoten van het lekkere ontbijt in een hotel, dat ik iedereen van harte kan aanbevelen: Zum Mohren & Plavina: prettige kamers, prachtig zwembad, fitness, sauna, enz. Heerlijk uitzicht op de bergen en voor Halfpension een heerlijke prijs. In die dorpen leggen ze je voor niet al te veel geld in de watten. De helft van wat het in de stad kost. En je slaapt met wijd open ramen heerlijk, want het is er doodstil.

Vanmorgen bij het ontbijt al volop zon; blauwe lucht. Na het ontbijt heb ik eerst een wandelingetje in het dorp gemaakt. Ook even in de kerk geweest: een mooie doopvont en interessante fresco's.

Terwijl ik nadien mijn bagage op mijn fiets aan het laden was, raakte ik in gesprek met een ialiaans echtpaar, dat van alles over mijn fiets en mijn Garmin wilde weten en over mijn fietstocht naar Rome. De man was zelf uit Rome afkomstig. Zijn vrouw, Rita, uit Piemonte. Ik vond trouwens dat ze zelf ook mooie fietsen hadden.
Ze waren jaloers dat ik zoveel tijd had om zo'n tocht te maken. Met een 'good luck' van hen ging ik tegen elven op pad.

Ik ben vandaag bijna de hele dag langs de Adige gereden. Het was een groot feest. Steeds geweldige uitzichten. Prachtige bergen in de zon tegen een blauwe hemel, die lijken te veranderen bij veranderende afstanden. En voortdurend dat geluid van die wild stromende Adige daarbij. Dankzij Europese middelen is langs die Adige een prachtig fietspad aangelegd. Daar hoef je ook niet meer op je Garmin te kijken. Er is maar één fietspad. En voortdurend duidelijke richtingbordjes. In een prettig ritme liggen er dan kleine, soms schilderachtige dorpjes aan die Adige. Soms ineens ook een prachtig kasteel. En hoe zuidelijker je komt, hoe meer fruit in hrt dal. Uiteindelijk gaat de omgeving naar appels ruiken. Er werd volop geplukt. Je snapt niet, dat we dat met zijn allen opeten. Er waren ook fabrieken die appels verwerken, waarschijnlijk tot sap en appelmoes. Althans, zo rook het.

Alle stadjes en dorpjes waar ik langs kwam, even ingereden. In Glurns heb ik even aandacht gehad voor de ommuring van het stadje en enkele poorten.

In Prad ben ik naar de wat hoger gelegen romaanse St. Johannkirche gereden. Het is een oud pelgrimskerkje, dat aan een route naar Santiago is gelegen. De fresco's in dit kerkje heb ik niet kunnen zien, omdat het kerkje gesloten was en niemand mij kon vertellen, waar ik de sleutel kon halen. Maar wat een leuk kerkje op wat een mooie plek!. Echt gaaf. En daar ben je dan echt alleen. En dat is juist zo fijn.

Net buiten het volgende dorpje, Laas, staat de vroegromaanse St. Sisiniuskirche. Het is waarschijnlijk het oudste kerkje van het dal. Ooki daar loop je dan in je eentje rond te struinen en je te verbazen. Daar is natuurlijk ook niemand. En ook daar kon ik niet in. Maar ik had natuurlijk geen spijt, dat ik ernaartoe was gegaan. Ook weer heerlijk om daar even te zijn en rond te kijken. Het kerkje staat zo ongeveer rondom in de appelbomen.


Voor de beeldhouwende Engelen: Laas is ook een marmerstadje. Je kunt er hele grote blokken marmer krijgen. Zag er mooi uit.

In Schlanders begon ik het een beetje moeizaam te vinden, dat een kerk met mooie fresco's ook al weer gesloten was.








Maar in Latsch trof ik het.  De mooie Spittalkirche (naast een nonnenklooster en een verpleeghuis) daar was wel open. Deze kerk is volgens zeggen in 1414 door de toenmalige paus, die toen op weg was naar het concilie van Konstanz,  ingewijd. Deze Spittalkirche heeft niet alleen een mooi versierd zuid-portaal, maar met name ook een prachtig houtsnijwerk-altaar, en mooie fresco's.

En na een stevige afdeling vlak voor de stad kam ik in Merano. Het is van ouidsher een kuuroord. En het oude centrum straalt dat nog wel een beetje uit. Dat is rijk. Met grote villa's aan de oever van de Passirio.
Ik heb wat langs de promenade langs die rivier gewandeld. Via een oude stadpoort kwam ik bij de (gothische) Duomo. Een prettige maatvoering en in ieder geval dankzij de grote gebrandschilderde ramen aangenaam licht. Ook aan de buitenkant enkele fresco's. Min of meer in de schaduw van de duomo heb ik een biertje gedrinken en daar een slaapplaats proberen te regelen. Dat viel tegen. De hotels van mijn keuze waren vol. Toen maar besloten een paar dorpen verder te fietsen. En, zo ben ik dan weer op een rustige plek, nu in Gargazon aangekomen. Ruim 10 km ten zuiden van Merano.

Duomo van Merano