19 augustus: door het dal van de Loreley en een Rijnbocht afgesneden

Koblenz - Nieder-Olm: 98 km; totaal 505 km

Vanmorgen zat ik redelijk laat aan het ontbijt, omdat ik eerst een tijdje met mijn mail bezig ben geweest. Helaas ben ik er nog niet helemaal mee rond. Misschien lukt het de komende dagen de rest van de mail te beantwoorden.

Ja, laat ontbijten betekent ook laat vertrekken. Tijdens de "Duitse ontbijtshow" had ik gezien, dat ik onderweg rekening moest houden met onweer. Er was een breed, hevig onweersfront onderweg. Terwijl ik voor het hotel in Koblenz de tassen aan mijn fiets bevestigde, regende het al even. Maar niet veel en niet hard. Binnen een paar minuten was het droog. Het was wel benauwd. Ik reed vanuit de stad naar de Rijnpromenade en dan zuidwaarts. Ik was nauwelijks Koblenz uit, en daar begon het. Eerst een paar hele grote druppels en toen meteen ...een muur van regen. De straat stond meteen blank. Hier was geen kruit tegen gewassen. Een poging mijn regenjack aan te doen betekende een tas vol water. Tas dicht en verder gereden tot onder een brug, waar ik kon schuilen en zonder problemen mijn regenkleding kon aantrekken.

Maar de "schade" was aanzienlijk. Mijn routeboek was zijknat en verder niet bruikbaar. Mijn schoenen stonden vol water. Mijn fietsshirt was door en door nat. Ik moest desondanks een jasje aandoen, want ik kreeg het snel koud.

Het onweerde stevig. De takken waaiden van de bomen. Onder de brug stond ik in ieder geval veilig.
Na een half uur vraag je je af  hoe lang te moet wachten. Koffie was er niet en had ik ook niet bij me.
Ik had nog wel stroopwafels. En ik at een appel.

Het werd steeds drukker onder de brug en het werd zowaar nog gezellig. Heel vaak keken we naar de buienradar op telefoons. Ik sprak met Duitsers die zonder routeboek, met alleen een Garmin op weg waren naar Amsterdam. Had ik zelf die 810 gram routeboeken dan toch misschien thuis moeten laten? Met dat ene natte boek kom ik sowieso niet heel erg ver meer.

Ik heb onder die brug gewacht tot het onweer over was. Het regende en waaide nog wel flink, maar na ruim een uur ben ik toch maar weer opgestapt. Ik was een van de eersten, die weer verder ging. Velen wensten me sterkte. Maar mijn regenkleding is beter dan gemiddeld en op de fiets met regenkleding aan ben ik van regen niet bang.

Ik had mijn helm op. Er waaiden hier en daar takken door de lucht. En verder was het grijs, heel grijs en heel nat.  In plaats van "Warum ist es am Rhein so schön?", zong ik ..."Warum ist es am Rhein so grau?"..........en......Warum ist es am Rhein so nass?'

Ik kwam van allerlei moois tegen om te fotograferen. Maar mijn toestel is niet geschikt voor "onder water fotografie". Bij de Marksburg kon ik me desondanks niet inhouden. Maar de lens ging meteen beslaan. Die houdt niet van nat en regen. Ik heb het verder maar gelaten.


Het tikken van de harde regen op je capuchon heeft ook iets rustgevends, ook omdat het nu op de fietsroute langs de Rijn uitermate rustig was. Gisteren was het druk. Nu zag je geen kip. Het was hier en daar wel modderig. En de plassen waren erg diep. Gezellig rondkijken in Rhens of Boppard(Romeinse vestingwerken) was er nu niet bij. Voor St Goar werd de Rijn erg small en bochtig.

Daar maar een Konditorei opgezocht voor een warme koffie een een "Frankfurter Torte" (heel groot met cake, kersen en crême......in ieder geval heel lekker).

Daarna verder in de regen. Langs de Loreley. Het was geen weer voor verleidingskunsten van schone maagden boven op de rots.

Toch nog enkele foto's genomen en iets voorbij Bacharach werd het droog. Niet veel later scheen de zon weer. Ik stopte voor een verlate lunch en spreidde rondom mijn fiets van alles uit om te drogen. Voor mijn routeboek is het wellicht te laat. Goed dat ik de inmiddels betrouwbare en behulpzame Garmin heb.



Ik had vanmorgen voor het vertrek een hotel in Nieder-Olm (Rhein-Hessen) gereserveerd. Daar wilde ik niet al te laat aankomen. En ben daarom maar niet meer Bingen ingegaan. Daar wel de Rijn verlaten. Rhein-Hessenland in. Rustig heuvelend boerenland. Gewoon lekker doorgereden. Weer volop zon. En de wind in de rug.
Gelukkig was het laatste stuk eindelijk weer wat rustiger. Langs de Rijn is het weliswaar mooi, en spannend, en sensationeel met al die prachtige stadjes en burchten, maar je rijdt ook altijd langs een soort snelweg, en je hoort voortdurend een trein, het is er erg bevolkt en druk. Een stukje weg van de Rijn werd het gelukkig wat stiller en rustiger.

En de witte wijn van de streek is hier in Nieder-Olm (witte bij een visschotel) voortreffelijk. Straks ga ik nog een Rote Burgunder van de streek proeven. Dit Rheinhessische Hügelland is ook een land van goede wijn.