Aan het ontbijt in Ladenburg onweerde het al. Het was erg benauwd. Het onweer zette niet erg door. Er voel niet al te veel regen. Toen ik vertrok was het weer droog, maar allesbehalve opgefrist. Ik deed eerst een rondje Ladenburg.
Ladenburg was op het eind van de eerste eeuw een belangrijke Romeinse handelsplaats (Lopodunum). Nu is het een 'aardig stadje' met nog een paar stadspoorten, relatief veel kinderhoofdjes en met name veel mooie vakwerkhuizen. Het ligt zoals eerder gezegd aan de Neckar. Interessant is de Bisschofshof, voorheen de residentie van de bisschop van Worms.
Na het korte rondje Ladenbuirg doorgereden naar Heidelberg. Wat een mooie skyline heeft die stad toch.
De laatse keer, dat ik er met Hanneke was, was het ook weekend. We waren toen op weg naar Zwitserland en brachten een deel van de zondag in Heidelberg door. Nu kwam ik via de 'Filosofenweg' Heidelberg binnen. Dan heb je het mooiste zicht op de stad. Juist toen ik bij de witte stadspoorten was begon het flink te regenen. Ik heb nog een klein stukje in de Altstadt gewandeld, maar met regen, zonder de mogelijkheid nog een mooi plaatje te schieten, is het toch minder aardig. Door de regen was het wel snel opvallend rustig geworden, terwijl mij eerst juist de gezellige zondagochtenddrukte langs de Neckar was opgevallen: opvallend veel joggers, fietsers, hondenuitlaters en verliefde paren in het gras.
Door de regen verder op weg naar het zuiden. Door de regen was het in ieder geval wat opgefrist. De eerste 10 á 15 km waren zeer lawaaïig. Ik reed voortdurend op of direct naast een grote weg met veel verkeer. Maar voorbij Walldorf kwam ik in een uitgestrekt bosgebied. Wat verder weg van de snelweg werd het daar snel lekker rustig. Alleen vogeklgekwetter, maar niet veel later ook een knetterend onweer. En helaas waren er niet direct schuilhutten voorhanden. Ik moet dus wel verder. Met onweer onder een boom gaan staan, is ook niet verstandig. Het voelde wel een beetje armoedig aan, zo alleen in zo'n groot bos, met harde regen en zo'n onweer vlak boven je hoofd. Na een minuut op 20 trof ik toch een prachtige schuilhut. Daar direct ook maar geluncht en gewacht tot het onweer over was. Er kwam ook nog een fietser uit Pforzheim schuilen. Die was met zijn vaste zondagse fietsrondje bezig. Hij was erg geïnteresseerd in mijn navigatieapparaat. Na het onweer weer verder. Een eenmaal in Bruchsal scheen weer volop de zon. En werd het weer heel snel veel te warm. Meer dan 30 graden. In Bruchsal het prachtige Barockschloss, de voormalige residentie van de bisschop van Speyer bekeken. Werkelijk prachtig. Ook het park eromheen.
Volgens plan in Bruchsal de route naar Maubronn in mijn navigatiesysteem opgevraagd. Maulbronn ligt zo'n 30 km van de route, maar ik wilde er graag heen, omdat daar het mooiste klooster van Duitsland zou staan. Het werd wel een zware tocht. Het werdwarer en warmer (33 graden) heuvels werden hoger en hoger. Het waren korte, steile beklimmingen. En met deze hitte een martelgang. En ik maar drinken. Bij een fontein onderweg nog mijn armen tot aan de elleboden in het koude water gestopt en ook mijn hoofd met koud water overgoten. Dat was als ik het wel heb in Knittlingen. Dat is de "Fauststadt". Er is een Faustmuseum en een Faustarchiv. Natuurlijk ook een standbeeld.
Vandaar moest ik nog 6 km en enkele moeilijke heuvels verder. Tamelijk moe in Maulbronn aangekomen en me daar afgevraagd of die omweg met die tropische hitte nou wel zo verstandig was.
Ook na een lange koude douche bleef ik transpireren. De waterhuishouding leek helemaal van slag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten