31 augustus 2011

31 augustus: rustdag Trento

Was de rustdag in Tübingen vanwege de tropische temperatuur daar een beetje een tegenvaller, de rustdag in Trento is in veel opzichten een succes geworden. De hele dag al mensen ontmoet om een praatje mee te maken. Eerst bij het ontbijt vanmorgen enkele Belgen, in het Castello del Buonconsiglio een nederlandse familie, op het Piazza Duoma enkele Duitsers op de fiets (ik had hen de afgelopen dagen onderweg al eens een paar keer gezien) en later nog een echtpaar uit Woerden, die vakantie hielden in de Dolomieten en nu een dag voor een bezoek aan Trento haddden uitgetrokken.



















Het appartement bevalt me uitstekend. Maar voor het ontbijt moet ik naar het hotel een straat verder. Een heerlijk ontbijt. Daarna heb ik eerst voor morgennacht een hotel in Verona geregeld én een kaartje voor de opera in de Arena van Verona. Ja, die kans kon ik me natuurlijk niet laten ontgaan. Het is niet de opera, die ik het liefst zou willen zien, maar er valt op de dag, dat je met de fiets in Verona bent, domweg niet te kiezen. Het is Verdi's Nabucco. Ik ben wel benieuwd. En het is sowieso een sensatie om in het kader van mijn fietstocht naar Rome een opera in de Arena van Verona bij te wonen.

Verder vandaag wat in deze aangename stad gezworden. Het was redelijk aangenaam weer. Rond de 30 graden. Je moest wel zorgen, dat je een beetje in de schaduw bleef, en regelmatig wat drinken.


























Ik heb een bezoek gebracht aan het Castello del Buonconsiglio. Aan dit Castello is eeuwenlang gebouwd. De oudste delen dateren van rond 1250.


30 augustus: verder langs de Adige via Bolzano naar Trento

Gargazonne - Trento: 89 km: totaal 1378 km

Vanmorgen in alle rust buiten op het terras van het hotel in Gargazonne met uitzicht op bergen en een appelboomgaard ontbeten. De zon scheen. Maar de hemel was niet volledig stralend blauw. Er waren ook wolken. Het was niet zo'n nietszeggend 'zoet' Italiaans ontbijt, maar nog helemaal Europees/Tirols met een ei, verschillende soorten beleg, sappen, yoghurt, enz. Ik nam er alle tijd voor.



















Wijs geworden van wat me gisteren in Merano was overkomen, wilde ik na het ontbijt direct een slaapplaats in Trento regelen. Ik belde diverse hotels. Alles was vol. Ook met mijn beste Italiaans kon ik niemand verleiden mij een slaapplaats te geven. Toen de computer maar gepakt en geprobeerd via internet een slaapplaats te regelen. Maar alles wat ik probeerde....ik kreeg steeds te horen of te lezen dat er geen plaats was. De hoteleigenaresse had in de gaten, dat ik een probleem had en bood hulp aan.
Zij ging bellen. Na enkele pogingen was het raak, nota bene bij een hotel, dat mij eerst verteld had, dat zij vol zaten. Maar nu zou ik een plaats kunnen krijgen in een dependance, in een appartement in de directe nabijheid van het hotel (Hotel America). Dat "pakte" ik dan maar. Dat er een slaapplaats was geregeld - en wel voor twee nachten ; ......ik was langzamerhand weer aan een rustdag toe - gaf bij het vertrek wel een lekker gevoel.
Ik vertrok niet nadat ik ook de zieke echtgenoot van de hoteleigenaresse uitgebreid had gesproken over mijn fietsreis. Het was een erg plezierig gesprek met een ernstig zieke man. Hij was zichtbaar blij, dat ik zoveel tijd voor hem had. Ik heb hem met mijn verhalen echt blij gemaakt, ook met mijn commentaar op het boek, dat hij aan het lezen was. (over dat je met je Geist in sterke mate de gezondheid van het lichaam kunt beïnvloeden).

Ik vertrok vanwege dat regelen van een slaapplek voor de komende twee nachten in Trento en het gesprek met de zieke man van de eigenaresse van het hotel redelijk laat uit een toen zonnig Gargazonne.




Vlak voor Bolzano
















Ik had bedacht, dat ik vandaag niet net als gisteren in ieder dorp zou stoppen, maar vandaag goed de tijd zou nemen voor een uitgebreide stop in Bolzano/Bozen. Wat geweldig dat je in Bolzano van de rand van de stad over een prachtig vrijliggend fietspad in een parkachtige omgeving tot het centrum van de stad kunt geraken.
Je fietst eerst vanaf Gargazonne zuidwaarts, je komt weer uit bij de Adige en aan de rand van Bolzano komt er dan een afslag voor fietsers langs de Fiume Isarco (de rivier de Eisack) naar het centrum van de stad. En dan kom ja na een aantal prachtige kilometers langs die Eisack echt bijna bij de Duomo uit. Ik heb mijn fiets bij het diocesane centrum bij de Duomo 'geparkeerd' en vandaar de stad wat verkend. Natuurlijk ging ik naar en in de Dom. Het is een zogenaamde gotische hallenkerk. De dom heeft een sierlijke toren, een 16e eeuwse mooie (gothische) gebeeldhouwde preekstoel, wat resten van 15e eeuwse fresco's en een aantal bijzondere graftombes/graven. Een mooie van een Duitse graaf, die op zijn pelgrimsreis naar Rome in Bolzano (Bozen) was komen te overlijden en ook een tombe van een Aartshertog van Oostenrijk. Ja, dat (Italiaanse, duits sprekende) Zuid-Tirol is echt heel lang onderdeel geweest van de Donaumonarchie. Men spreekt er heel vanzelfsprekend Duits.

29 augustus 2011

29 augustus: dalen langs de Adige tot Merano en verder

Burgeis (Burgúsio) - Gargazon (Gargazzone): 83 km; totaal 1288 km 

Ik zat vanmorgen met een prettig gevoel aan het ontbijt. Ik was de Alpen over, en was in twee weken lekker opgeschoten, dus ik hoefde me vandaag nergens voor te haasten. Dat heb ik dan ook niet gedaan. Niet al te vroeg opgestaan en genoten van het lekkere ontbijt in een hotel, dat ik iedereen van harte kan aanbevelen: Zum Mohren & Plavina: prettige kamers, prachtig zwembad, fitness, sauna, enz. Heerlijk uitzicht op de bergen en voor Halfpension een heerlijke prijs. In die dorpen leggen ze je voor niet al te veel geld in de watten. De helft van wat het in de stad kost. En je slaapt met wijd open ramen heerlijk, want het is er doodstil.



















Vanmorgen bij het ontbijt al volop zon; blauwe lucht. Na het ontbijt heb ik eerst een wandelingetje in het dorp gemaakt. Ook even in de kerk geweest: een mooie doopvont en interessante fresco's.





Terwijl ik nadien mijn bagage op mijn fiets aan het laden was, raakte ik in gesprek met een ialiaans echtpaar, dat van alles over mijn fiets en mijn Garmin wilde weten en over mijn fietstocht naar Rome. De man was zelf uit Rome afkomstig. Zijn vrouw, Rita, uit Piemonte. Ik vond trouwens dat ze zelf ook mooie fietsen hadden.
Ze waren jaloers dat ik zoveel tijd had om zo'n tocht te maken. Met een 'good luck' van hen ging ik tegen elven op pad.



28 augustus 2011

28 augustus: over de Reschenpass naar Italië

Flirsch - Burgeis: 84 km; totaal 1205 km

In het Basur Hotel in Flirsch ben ik dankzij de prettige kamer, de goede sfeer, enkele plezierige ontmoetingen en het lekkere eten en de goede wijn heel goed over dip van de door bijzondere omstandigheden, zeer moeizame beklimming van de Arlbergpass heen gekomen.



















 En vanmorgen was het droog, eerst nog mistig, maar de zon was aangekondigd. En die kwam ook. En wat zijn die Alpen met een puur blauwe lucht en helder, zonnig weer dan toch mooi.


Ik had bewust lekker uitgeslapen en laat ontbeten en had bedacht wel te zullen zien hoe het zou lopen. Ik kon eerst de afdaling van gisterenmiddag tot Landeck voortzetten. Steeds langs de Inn. Kort na Landeck begon het klimmen. Tijdens een drinkpauze kwam ik aan de praat met een Duits echtpaar, dat van München naar het Gardameer fietst. We besloten een tijdje samen op te fietsen. Onze tempi paste goed bij elkaar. Beurtelings reed een van ons voor. Het was gezellig, maar het fietste ook heerlijk. Natuurlijk werd er ook gestopt voor een koffie (met taart) en later een paar broodjes. Zij hielden het in Pfunds voor gezien.  Je hebt van die dagen, dat het gezelschap je zo maar aan komt waaien. In de klim naar Nauders klampte een Zwitsers kwartet aan. Dat vormde ook een stimulans in de klim.

Vanaf een brug over de Inn


















Wel hele stukken over de Via Claudia Augusta gefietst. Bij bruggen wordt dan op grote informatieborden uitgelegd hoe de Romeinen hun bruggen bouwden. Als je eenmaal op die Via Claudia Augusta zit, heb je eigenlijk je Garmin nauwelijks meer nodig









27 augustus 2011

27 augustus: over de Arlbergpass

Bludenz - Flirsch: 56 km; totaal 1121 km

Het weer is afgelopen nacht omgeslagen. Om 04.00 uur onweerde het en begon het heel hard te regenen. Omdat ik vandaag over de Arlbergpass wilde komen, stond ik vroeg op. Aan het ontbijt ontmoette ik een volle bus Russen, maar daar kon ik nauwelijks mee spreken. Ik heb even gesproken met 2 Oostenrijkse vrouwen, die bezig waren met een wandelvakantie in de bergen. Zij hadden ook veel last gehad van de hitte.
Tijdens het ontbijt onweerde het nog volop. Ik moest in ieder geval wachten tot het onweer over was.

Rond half negen leek het onweer weg te trekken en ging ik me vertrekklaar maken. Een Zwitsere motorrijder maakte een foto van mij in de harde regen, toen ik meende dat ik maar moest gaan.












Snel na Bludenz begon het klimmen. Ondertussen bleef het hard regenen. Na ongeveer een uur had ik in Dalaas wel zin in koffie. En natuurlijk hoopte ik dat de regen tijdens de koffiepauze zou ophouden. Maar mooi niet. Na ruim een half uur koffiepauze regende het nog even hard. Toch maar verder.

Rond half twaalf, ik was inmiddels verder geklommen, tot ongeveer Langen in Arlberg, begon het te sneeuwen. En na enige tijd sneeuwde het zo hard, dat ik bang was, dat auto's mij misschienj niet meer goed konden zien. Bovendien kreeg ik het erg koud. Mijn regenkleding was volstrekt doorlatend geworden. En met 1 of 0 graden en hevige sneeuwval vormt dat een ernstig probleem. Ik had het heel erg koud, maar was ook bang niet gezien te worden door de vele auto's. Bij de eerste de beste goede gelegenheid om te stoppen, stopte ik.

Ik vond een gesloten deur. 100 met verder was een hotel en dat was gelukkig  wel open. Als een natte, verzopen, koude kat kwam ik daar binnen. Maar ik was meteen welkom. De verwarming werd voor mij aangezet. Maar met mijn natte kleding zat ik koud en bibberend aan de koffie, met opnieuw taart. Omdat het bleef sneeuwen heb ik daar ook maar geluncht: heerlijke, warme soep en een eveneens warme vergetarische groenteschotel. En het bleef maar sneeuwen, en ik bleef het maar koud houden. Ondertussen had ik intensief emailcontact met Hanneke. Dat gaf wat troost.

Na drieenhalf uur hield het op met sneeuwen en besloot ik het er maar weer op te wagen. Ik voelde me stijf, koud en ellendig. En ik stond meteen voor het steilste stuk van de klim: 2,2 km van 8 tot 10 % en daarna nog 3 km van 5 á 6 %. Het viel beslist niet mee. Na zo'n lange rustpauze, en al die kou in je botten, is dat nauwelijks te doen. Enfin, ik ben er gekomen. Maar ik heb zelden meer afgezien. Ik voelde me ook echt gepakt door de omstandigheden. Het was alleen maar zwaar en ik kon niet eens genieten van de normaal prachtige uitzichten. Want er was overal mist.























26 augustus: langs de Rijn naar Bludenz

Lustenau - Bludenz: 62 km; totaal 1065 km

Het was opnieuw zeer warm: 31 - 33 graden. En er was een warme föhnwind uit het zuiden. Windkracht 4 á 5. En ik had hem tegen. Dat is dan hard werken met dat warme weer.
In het landschap rondom steeds bergen, ook hoge van zo'n 1400 á 1600 meter en in de buurt van Bludenz had ik uitzicht op bergen van circa 2000 m en hoger. Ik heb echter vandaag nog niet heel erg veel geklommen. Heb bijna voortdurend langs de Rijn gefietst. De Rijn is voordat hij in de Bodensee uitmondt nog een redelijk smalle rivier. Het water is helder groen een beetje modderig en stroomt zeer snel. Hij is hier niet bevaarbaar.



















Onderweg heb ik een stop gemaakt in Feldkirch. Volgens mijn routeboek is Feldkirch de 'culturele hoofdstad'van Vorarlberg. In ieder geval is het een alleraardist stadje. Rond de Marktplatz zijn er voor de winkels aan beide zijden arcaden. Met zulk warm weer heerlijk koel. Het heeft een opvallend Rathaus met moderne fresco's op de buitenmuur. Ik heb er ook de Domkirche bezocht. Die heeft niet alleen een bijzondere preekstoel, maar met name ook een interessant altaarstuk van de 15e eeuwse schilder Wolf Hober, die uit Feldkirch afkomstig was.














































Ik kwam vroeg in mijn hotel in Bludenz (= Alpenstadt) aan. Heb in Bludenz ook nog rondgereden (klimmen!!) en rondgekekenwat fruit en yoghurtjes voor de komende dagen voor onderweg gekocht. Ook de fiets nog even geinspecteerd en de ketting gesmeerd. En nieuwe batterijen in het voor- en achterfietslampje. En verder rusten.....voor de grote klimdag van morgen.
Ik hoop wel dat die beloofde onweersbui komt. Als het morgen onverhoopt opnieuw zo warm is, wacht ik nog een dag.

25 augustus 2011

25 augustus: naar de Bodensee en verder naar Oostenrijk

Mengen - Lustenau: 120 km; totaal 1002 km

Vanmorgen kon ik in het aardig hotel Rebstock in Mengen (waar een Romeins casstellum gevonden is  en dat een Römermuseum heeft) "pas" vanaf 7.00 uur frühstücken. Maar om 8.00 op de fiets is niet zo gek.

























Het was nog erg fris, want het had vannacht geonweerd en heel erg lang geregend, zo fris dat ik een tijdje zelfs met fietsjack fietste. Dat had ik toch al een aantal dagen niet meegemaakt. Bij de eerste klim moest het jack overigens wel weer uit, want klimmen is een warm werkje.
In de eerste 50 km zat regelmatig een pittig klimmetje, maar we gingen richting Bodensee, en er konden ook heel veel kilometers heerlijk gedaald worden. En ondertussen was het genieten van de mooie uitzichten. Altijd heuvels, veel landbouw, zowel veelteelt als land- en tuinbouw. Zo nu en dan een stukje bos. Een aantal grote hopplantages En met name het laatse stuk voor de Bodensee heel veel fruit: appels en peren, maar ook wijnvelden. De beekjes en kleine riviertjes hebben glashelder water en ook het land is schoon. Ik zie geen lege bier- en colablikjes en nauwelijks of geen zwerfafval. Veel huizen hebben beschilderde luiken en bijna altijd grote bakken met kleurige geraniums voor de ramen.




















24 augustus 2011

24 augustus: over de Schwäbische Alb naar Oberschwaben

Tübingen - Mengen: 92 km; totaal 882 km

Volgens plan om 5.30 uur opgestaan. En het onweerde. In de ontbijtzaal stond alles net gereed, toen ik daar vanmorgen als eerste binnenkwam. Verse koffie ruikt extra lekker. Onberoerde schalen met kaas en vlees zien er extra lekker uit. Terwijl ik mijn ochtendbroodjes at en de ochtendkrant wat doorbladerde, begon het overigens flink te regenen. Dat gaf - ik at buiten op een overdekt terras - direct een stuk  verkoeling. Het bleef onweren, dus ik maakte ook maar broodjes voor tussen de middag klaar.

Rond kwart over zeven was het onweer opgehouden en was het zo ongeveer droog. Ik vertrok. Op naar de Schwäbisch Alb, de hoogste beklimming op de route in Duitsland. Omdat het klimmen op de heuvels naar en van Maulbronn mij flink was tegengevallen, was ik er niet helemaal gerust op. Maar het ging  vandaag op die Schwäbische Alb heel goed. Anders dan de heuvels naar en van Maulbronn, was deze beklimming weliswaar lang,, maar nergens steiler was dan 7 %. Het ging steeds heel geleidelijk omhoog. Ik had er geen problemen mee en ik was de ergste hitte voor.


Na de beklimming van de Schwäbische Alb volgde tot Mengen een aangename route. Mooie uitzichten, bijna voortdurend reed ik langs een riviertje, vaak was er ook  wat verkoelende schaduw. Dat laatste was wel nodig, want het was opnieuw tropisch warm. Het is hier de warmste week van de afgelopen 50 jaar en er volgen nog 2 warme dagen. Morgen wordt het 27 - 33 graden en vrijdag een og 2 graden minder. Er is wel ook steeds onweersdreiging. Er komt een heftig onweersfront vanuit Franrijk naar Zuid Duitsland en dat krijgen we vanaf zaterdag een weersverandering: regen en nog slechts 16 tot 18 graden. Dat zal wel even wennen worden. En bovendien moet nog blijken of dat het goede weer is om de Alpen over te steken.

Weer terug naar vandaag. Het aardige riviertje dat zo prachtig in dat Schwabische Land meandert en waarlangs ik veel kilometers, vaak op een onverharde weg, fietste is de Lauchert.



















Smal, snel stromend, helder water en kennelijk aantrekkelijk voor vogels. Ik had uitzicht op bergen van zo'n 800 tot maximaal 900 meter, met mooie namen als Köbele, Lindenhörnle en Hoher Kopf.

23 augustus: rustdag in 'tropisch' Tübingen

Ik had me heel veel van deze rustdag in Tubingen voorgesteld. Ik had me met name ook voorgenomen om naar de universiteit te gaan en contacten te leggen met studenten filosofie. Maar met de hitte, die hier heerste is dat allemaal niet door  kunnengaan. Toegegeven, ik had een beetje uitgeslapen. Ik was niet heel vroeg in het centrum. Ik wilde daar even langs een fietsenmaker en ook eerst mijn blog bijwerken, want het internet in het hotel werkte nauwelijks of niet.
De fietsenmaker had ik snel gevonden en ik trof in Tübingen echt een geweldig internetcafé: koel, goede koffie en met uitzicht op een van de mooiste stadhuizen van Europa. Mooier kon eigenlijk niet. Daar dus mijn blog bijgewerkt.

23 augustus 2011

22 augustus: door het Würmtal en Schönbruch naar Tübingen

Maulbronn - Tübingen: 93 km; totaal 789 km

Je kunt maar pech hebben.
Ik reed in Maulbronn na ongeveer een km lek. Ik heb ervoor gekozen naar het hotel terug te wandelen en daar in de kelder mijn band te plakken. Helaas hadden ze er geen fietspomp. Mijn navigatiesysteem bracht me naar het dichtstbijzijnde tankstation.Helaas konden ze daar mijn band niet van extra lucht voorzien. Ze gaven me het adres van een garage, die het mogelijk wel kon. De garagebaas verzon iets en kon mij uiteindelijk wel helpen.
Het tijdverlies was extra rampzalig omdat het ondertussen behoorlijk heet was geworden.

Gelukkig kwam ik in Maulbronn nog een enthousiast Belgisch echtpaar tegen. Even mee gesproken, o.a. dat het mooiw klooster misschien toch zo'n omweg waard was.. Zij gaven me titels mee van boeken van Hesse, die zich in Maulbronn afspeelden of in Maulbronn geschreven waren. Ik moest vooral ook het filosofisch Glasperlenspiel van Hesse lezen. Leuk om dat nog even mee te krijgen. We hebben contactgegevens uitgewisseld.

Pas rond half twaalf ging ik dan eindelijk op weg, richting Pforzheim. Daar zou ik weer op mijn Reitsma-route komen. Richting Pforzheim had ik eerst weer een aantal steile hellingen te bedwingen. En met een tropische temperatuur is dat duidelijk zwaarder dan normaal. Ik bleef drinken en eten.

In Pforzheim kon ik weinig moois ontdekken. Erg druk en veel lawaai.
Gelukkig kwam snel na Pforzheim de Würm, een mooi klein riviertje. Ik reed er over de schaduwbiedende Waldweg langs. Vond er ook een geweldige picknickplek. Ik moest vanwege de hitte regelmatig een rustpauze inlassen (o.a. ook in Weil der Stadt en in Schönbruch) en 'bijtanken'. Er zijn naast diverse flesjes water vandaag 6 bidons doorgegaan.




















21 augustus: door de Bovenrijnvlakte naar het mooiste klooster van Duitsland

Ladenburg - Maulbronn: 93 km: totaal 696 km

Aan het ontbijt in Ladenburg onweerde het al. Het was erg benauwd. Het onweer zette niet erg door. Er voel niet al te veel regen. Toen ik vertrok was het weer droog, maar allesbehalve opgefrist. Ik deed eerst een rondje Ladenburg.





















Ladenburg was op het eind van de eerste eeuw een belangrijke Romeinse handelsplaats (Lopodunum). Nu is het een  'aardig stadje' met nog een paar stadspoorten, relatief veel kinderhoofdjes en met name veel mooie vakwerkhuizen. Het ligt zoals eerder gezegd aan de Neckar. Interessant is de Bisschofshof, voorheen de residentie van de bisschop van Worms.


Na het korte rondje Ladenbuirg doorgereden naar Heidelberg. Wat een mooie skyline heeft die stad toch.
De laatse keer, dat ik er met Hanneke was, was het ook weekend. We waren toen op weg naar Zwitserland en brachten een deel van de zondag in Heidelberg door. Nu kwam ik via de 'Filosofenweg' Heidelberg binnen. Dan heb je het mooiste zicht op de stad. Juist toen ik bij de witte stadspoorten was begon het flink te regenen. Ik heb nog een klein stukje in de Altstadt gewandeld, maar met regen, zonder de mogelijkheid nog een mooi plaatje te schieten, is het toch minder aardig. Door de regen was het wel snel opvallend rustig geworden, terwijl mij eerst juist de gezellige zondagochtenddrukte langs de Neckar was opgevallen: opvallend veel joggers, fietsers, hondenuitlaters en verliefde paren in het gras.

20 augustus 2011

20 augustus: van Rheinhessen naar de Bovenrijnvlakte

Nieder-Olm - Ladenburg: 99 km; totaal 603 km

Gisterenavond niet ver van het hotel een feest van de plaatselijke muziekvereniging plaats. Leden van de verenging maken in wisselende verbanden muziek, en ze schenken wijn uit de regio. Daar komen dan mensen op af; die drinken daar wat en spekken daarmee de verenigingskas. Ik dronk daar de regionale Burgunder. Heerlijk. Ik heb er ook diverse mensen gesproken. Nieder-olm blijkt een suburb van Mainz te zijn. Er wonen veel hooggeschoolde IBM-ers en verhoudingsgewijs veel leraren, want het stadje beschikt over alle schoolnivo's.

Toen ik vanmorgen op de fiets stapte, was alles wat gisteren tijdens het onweer en de vreselijke regenbui nat was geworden, weer droog. En als dat niet zo zou zijn geweest, zou het vandaag overdag zeker droog geworden zijn, want het was de hele dag zonnig en warm. Het is hier echt zomer en het wordt nog warmer. Ze geven voor volgende week enkele dagen met 35 graden of meer aan. Morgen wordt het ook weer zeer warm, maar tevens benauwd, met zeer waarschijnlijk ook weer onweersbuien. Het enige wat ik bij dat warme weer kan doen,  is veel drinken, ook wat vaker rusten, en als het onverhoopt gaat onweren, schuilen.

Ik heb de gebruikelijke zaterdagse taart vandaag op de schilderachtige markt van Nierstein (aan de Rijn) genuttigd.




















Even buiten Nierstein ben ik met een pont de Rijn overgestoken.




















19 augustus 2011

19 augustus: door het dal van de Loreley en een Rijnbocht afgesneden

Koblenz - Nieder-Olm: 98 km; totaal 505 km

Vanmorgen zat ik redelijk laat aan het ontbijt, omdat ik eerst een tijdje met mijn mail bezig ben geweest. Helaas ben ik er nog niet helemaal mee rond. Misschien lukt het de komende dagen de rest van de mail te beantwoorden.

Ja, laat ontbijten betekent ook laat vertrekken. Tijdens de "Duitse ontbijtshow" had ik gezien, dat ik onderweg rekening moest houden met onweer. Er was een breed, hevig onweersfront onderweg. Terwijl ik voor het hotel in Koblenz de tassen aan mijn fiets bevestigde, regende het al even. Maar niet veel en niet hard. Binnen een paar minuten was het droog. Het was wel benauwd. Ik reed vanuit de stad naar de Rijnpromenade en dan zuidwaarts. Ik was nauwelijks Koblenz uit, en daar begon het. Eerst een paar hele grote druppels en toen meteen ...een muur van regen. De straat stond meteen blank. Hier was geen kruit tegen gewassen. Een poging mijn regenjack aan te doen betekende een tas vol water. Tas dicht en verder gereden tot onder een brug, waar ik kon schuilen en zonder problemen mijn regenkleding kon aantrekken.

Maar de "schade" was aanzienlijk. Mijn routeboek was zijknat en verder niet bruikbaar. Mijn schoenen stonden vol water. Mijn fietsshirt was door en door nat. Ik moest desondanks een jasje aandoen, want ik kreeg het snel koud.

Het onweerde stevig. De takken waaiden van de bomen. Onder de brug stond ik in ieder geval veilig.
Na een half uur vraag je je af  hoe lang te moet wachten. Koffie was er niet en had ik ook niet bij me.
Ik had nog wel stroopwafels. En ik at een appel.

Het werd steeds drukker onder de brug en het werd zowaar nog gezellig. Heel vaak keken we naar de buienradar op telefoons. Ik sprak met Duitsers die zonder routeboek, met alleen een Garmin op weg waren naar Amsterdam. Had ik zelf die 810 gram routeboeken dan toch misschien thuis moeten laten? Met dat ene natte boek kom ik sowieso niet heel erg ver meer.

Ik heb onder die brug gewacht tot het onweer over was. Het regende en waaide nog wel flink, maar na ruim een uur ben ik toch maar weer opgestapt. Ik was een van de eersten, die weer verder ging. Velen wensten me sterkte. Maar mijn regenkleding is beter dan gemiddeld en op de fiets met regenkleding aan ben ik van regen niet bang.

Ik had mijn helm op. Er waaiden hier en daar takken door de lucht. En verder was het grijs, heel grijs en heel nat.  In plaats van "Warum ist es am Rhein so schön?", zong ik ..."Warum ist es am Rhein so grau?"..........en......Warum ist es am Rhein so nass?'

Ik kwam van allerlei moois tegen om te fotograferen. Maar mijn toestel is niet geschikt voor "onder water fotografie". Bij de Marksburg kon ik me desondanks niet inhouden. Maar de lens ging meteen beslaan. Die houdt niet van nat en regen. Ik heb het verder maar gelaten.


Het tikken van de harde regen op je capuchon heeft ook iets rustgevends, ook omdat het nu op de fietsroute langs de Rijn uitermate rustig was. Gisteren was het druk. Nu zag je geen kip. Het was hier en daar wel modderig. En de plassen waren erg diep. Gezellig rondkijken in Rhens of Boppard(Romeinse vestingwerken) was er nu niet bij. Voor St Goar werd de Rijn erg small en bochtig.



















Daar maar een Konditorei opgezocht voor een warme koffie een een "Frankfurter Torte" (heel groot met cake, kersen en crême......in ieder geval heel lekker).

18 augustus 2011

18 augustus: naar en langs de Rijn

Euskirchen - Koblenz: 94 km; totaal 408 km

Vanaf Euskirchen tot aan de Rijn reed ik lange stukken over rechte landbouwwegen. Ik zag onderweg in een veld 60 aardbeienpluksters. Op mijn vraag of ik 2 aardbeien kon krijgen kreeg ik Oekraïense antwoorden met gezichtsuitdrukkingen, misschien zou ik je wel willen geven wat je vraagt, maar ik versta je niet.......Of......... de baas is erg streng en vindt dat wij er ook geen twee mogen weggeven. Grote aantallen zwaaien naar mij.



















De laatste 15 km voor de Rijn moet er eerst flink geklommen worden, waarna een heerlijke, snelle afdaling naar de Rijn volgt. Bij de Rijn aankomen en er de hele dag langs rijden is echt een sensatie. Het is geweldig om daar te fietsen. Ik zie het restant van de brug bij Remagen(met ernaast het Friedensmuseum). Op de promenade in Remagen drink ik koffie met Pflaumenkuchen. De wespen willen meeëten. Er komen grote aantallen fietsers voorbij. Zowel recreatiefietsers in een heel rustig tempo, als ook grote aantallen snellere lange afstandfietsers. Ortliebtassen zijn bij die laatste categorie kennelijk zeer gewild.

Ik rijd met harde tegenwind (de vlaggen staan strak in de wind) verder langs de Romantische Rhein. Ik maak een paar foto's van een mooi stukje Rijnpromenade in Bad Breisig, en in Andernach (Antannacum voor de Romeinen) neem ik de tijd om de prachtige laat-romaanse Liebfrauenkiche te bezoeken. Ik loop er omheen en ga ook naar binnen. Een schoolklas voor de kerk luisterst deels geïnteresseerd, deels verveeld naar een enthousiaste leraar, die de leerlingen probeert uit te leggen, waaraan je romaanse kerken kunt herkennen en wat het bijzondere is van deze Liebfrauenkirche. Ik bekijk in Andernach ook stukken stadsmuur uit de Romeinse tijd, de Runder Turm uit 1200, en het (laat-) gothische Rathaus.


Ik heb voor de km die ik lans de Rijn afleg, relatief veel tijd nodig, want ik heb vandaag harde wind tegen.
Verder is het prachtig weer. Warm, erg warm. Erg gaan een paar flessen water door.

17 augustus 2011

17 augustus: Nog een dag langs de Rur

Ratheim - Euskirchen: 95 km; totaal 314 km

Aan het ontbijt "Er is er een jarig, hoera" voor Anke gezongen. Bij het afrekenen vroeg de eigenaar van Jägerhof, of ik dacht de paus in Rome tegen te zullen komen. Als dat het geval zou zijn, moest ik Benedictus XVI de schöne Grüsse doen von Hermann vom Jägerhof im Ratheim.

Vandaag weer fantastisch weer. De hele dag zon. Het is warm. Ik heb de wind meest in de rug. Ik fiets het grootste deel van de dag weer langs de Rur. Een prachtig fietspad. En je gaat vanzelf een beetje van die mooie Rur houden. Stroomopwaarts wordt hij breder. En er komen een aantal stroomversnellingen. Soms zie je daar kanovaarders bezig. Het fietsen is wel zwaar. Er ligt losse steenslag.




















16 augustus: langs Maas en Roer/Rur

Nieuw Bergen - Ratheim: 95 km; totaal 219 km

Na een goede nacht in het rustige Nieuw Bergen stond ik op met regen. Dat was eigenlijk niet de bedoeling. Maar nog tijdens het uitgebreide ontbijt (warme broodjes, eitje, eigen gemaakte jam, lekker beleg, fruit, een yoghurtje én een krant) in de B&B Nieuw Bergen werd het droog. En uiteindelijk werd een een prachtige, zonnige dag met vanaf kort na elven een stralend blauwe hemel..

De titel van vandaag is "langs Maas en Roer/Rur". De titel had ook kunnen zijn....."langs Maas en Roer/Rur en langs kruisbeelden en kapelletjes". Immers het was duidelijk dat we in Limburg waren: heel veel kruisbeelden en kapelletjes langs de weg. Allemaal heel goed verzorgd en soms met verse bloemen.
En eenmaal de grens over ging dat in Duitsland gewoon verder.

Gisteren reed ik over hoge dijken langs grote, brede, majestueuse rivieren, glinsterend in een wijds, hollands landschap. De landschappen langs de Maas zijn veel minder wijds.

Er is vlak bij de rivier veel bebouwing. Aan de oevers bomen en bossen. De dijken zijn laag. Soms mag het nauwelijks dijk heten. Het is goed te snappen, dat Limburg bij hoog water van de Maas half onder loopt. Ik rij eerst door veel bos. Later is er landbouw direct langs de rivier. Bij de eerste oversteek, op het voetveer bij Blitterswijk, ontmoet ik de eerste fietsende Romeganger.

Hij komt uit Apeldoorn en is op zondag vertrokken. Hij kampeert onderweg. Heeft veel kilo's bij zich. Hij fietst op een mountainbike. Dat fietst zichtbaar zwaarder. We fietsen ongeveer 30 km samen op. Dan nemen we afscheid, in de verwachting dat we elkaar tijdens de tocht nog wel vaker zullen tegenkomen.
Ik steek vandaag nog twee keer met een pont de Maas over.

15 augustus 2011

15 augustus: over bekende wegen



Utrecht - Nieuw Bergen: 124 km

Na een week van afscheid nemen was er vanmorgen, nadat Eddy Weiss volgens afspraak om circa 09.00 uur was gearriveerd,  het echte afscheid. Het afscheid van Hanneke wordt 'verzacht' met de woorden: "We zien elkaar in Rome". Bij het afscheid was ook Geke (van mijn fanclub) aanwezig. Ze heeft bedongen , dat ze 'in gedachten' op mijn rechterschouder meereist. Voor fietsers komt van links achter het gevaar. Daarom is mijn linker schouder voor mijn 'engelbewaarder'.






Je kijkt heel lang naar zo'n 15e augustus uit, en je denkt dat je alles hebt voorbereid, maar het afscheid nemen en het feitelijk vertrekken blijft toch een beetje moeilijk. Een paar straten verder ben je pas echt vertrokken en besef je dat je naar Rome gaat fietsen. Je kunt niet anders dan meteen ook enthousiast zijn over het weer: de zon schijnt en er waait een westenwind. Dat belooft voor straks over de dijken naar het oosten een aangenaam tempo.

Eerst rijden we via Rijnauwen en Fort Vechten, via Werkhoven en langs Cothen naar Wijk bij Duurstede. Dat is een bekend stuk van ons trainingsrondje door het Krommerijngebied. We zien hazen lopen, een perenplukker op een hoge trap met een grote perentas om zijn schouder, we rijden voorbij Werkhoven een stuk langs de oude Romeinse Limes. We komen daar enkele Romeinse mijlpalen tegen. De weg is een enigszins verhoogde, oude Romeinse weg langs een oude stroomroute van de Rijn van - volgens Eddy - circa 5000 jaar oud. In Wijk bij Duurstede fotograferen we uit eerbied het Café-restaurant De Engel. Daar hebben we tijdens onze trainigsritten vaak gepauzeerd en van goede koffie met appeltaart genoten.


14 augustus 2011

Een hectische week

De week voor vertrek is een redelijk hectische week geweest. Er moest alles bij elkaar nog heel veel worden gedaan en er waren ook tegenvallers.



Een van de tegenvallers was het zeer slechte weer. Iedere dag opnieuw regen. Daardoor kon ik de afgelopen week maar één trainingsrondje rijden. Dat had ik me iets anders voorgesteld.
Een andere kleine tegenvaller was het rammeltje in mijn fiets na de grote beurt van vorige week. Ik  heb er een paar keer naar gekeken, maar ik kwam er niet achter waar het zat. Of het de derailleur was, een van mijn standaarden, of iets anders. Ik ben er toch maar even mee bij Kok langs gegaan. Daar hebben twee man ernaar gekeken. Het was volgens hen niet de derailleur. Zij dachten dat het rammeltje in het slot zat. Daar hebben ze iets aan gedaan. En verder was er volgens hen niets om me zorgen over te maken.
Voorts bezorgde mijn fietsnavigatiesysteem mij onverwacht een grote tegenvaller. Begin van de week wilde ik de route van Reitsma in het systeem zetten. Eerder had ik daar de benodigde kaarten al ingezet. En dat was een fluitej van een cent. Dan verwacht je dat het 'overdragen' van de route van je computer naar de Edge 800 even gemakkelijk zal zijn. Maar wat ik ook probeerde.......het ging niet. En ik had beslist voldoende opslagcapaciteit in mijn Edge. Ook met de Help-functie kwam ik niet verder. Uiteindelijk schrijf je dan een email naar de Helpdesk van Garmin en ga je de volgende dag bellen. Van de Helpdesk kreeg ik in eerste instantie te horen "dat het overdragen van routes in Mapsource, de software die Garmin mij bij City Navigator had geleverd, vaker een probleem vormde". Je vraagt je dan natuurlijk af, waarom ze mij dat dan hebben geleverd. Hoe dan ook, ik zou andere software van hun site kunnen downloaden en met die software (met de naam Basecamp) zou het beslist wel lukken.
Nou mooi niet. Ik heb het diverse keren geprobeerd en 's avonds laat maar weer een email naar Garmin gestuurd en de volgende morgen opnieuw de Helpdesk gebeld. Ik trof toen een Helpdeskmedewerker, die al direkt de indruk wekte, dat hij niet zou stoppen, voordat het nu in orde was. Na ongeveer een uur telefonische ondersteuning regelden we, dat hij toegang kreeg tot mijn laptop en werkte hij op afstand op mijn laptop. Zelf kon ik op mijn scherm zien wat hij deed. Het was zeker niet eenvoudig, want hij moest zelf enkele keren collega's raadplegen. Maar zoals gezegd, na twee uur stond de route eindelijk in mijn Edge. Hoefde ik hem toch niet bij het oude vuil te gooien en kan ik nu weer een beetje blij met hem zijn.

12 augustus 2011

Nog meer voorbereiding

De voorbereiding op mijn fietstocht heeft nog veel meer ingehouden. Ik zal, nu de vertrekdatum nadert, nog een paar punten kort noemen.

Cursus italiaans
Vorig jaar tijdens de tocht naar Santiago heb ik ervaren, dat het jammer was, dat ik nauwelijks of geen Spaans sprak. Heel vaak kom je mensen tegen, die geen woord engels, frans of duits spreken. En als je dan zelf hun spaans niet verstaat, wordt communicatie wel moeilijk.
Voor de reis naar Rome heb ik daarom al enkele maanden geleden een cursus italiaans gedownload en studeer ik zo nu en dan een dagdeel italiaans. Als ik vanaf maandag en route ben, wil ik dagelijks nog tenminste een uur italiaans studeren. Ik ben benieuwd hoe dat straks gaat uitpakken.

Sportmedisch onderzoek
Een ander punt is, dat ik in het kader van de voorbereiding ook een sport-medisch advies heb gevraagd. Daarvoor heb ik bij het Sportmedisch Adviescentrum Utrecht een uitgebreid preventief sportmedisch onderzoek ondergaan. Ik meende zo'n sportmedisch advies te moeten vragen omdat ik nog niet zo lang geleden een artikel las over het relatief grote aantal fietsers, dat jaarlijks in de Alpen overleed. Dat moet mij natuurlijk niet gebeuren.
Maar gelukkig concludeerde het sportmedisch onderzoek, dat ik een prima conditie heb. Per kilo lichaamsgewicht lever ik uitzonderlijk veel vermogen. Dat geeft de burger moed. Maar ja, we moeten toch maar weer zien, hoe dat in de bergen gaat.

Lidmaatschap van de vereniging Pelgrimswegen naar Rome
Vorig jaar was het plezierig om onderweg mensen tegen te komen, die net als ik lid waren van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob. Voor 'Rome-gangers' is er ook zo'n club, de al genoemde Vereniging Pelgrimswegen naar Rome. Een club, die overigens veel kleiner is dan het Nederlands genootschap van Sint Jacob. Maar via de Vereniging( zie eventueel www.pelgrimswegen.nl) krijg je veel interessante informatie. Ik ga ervan uit, dat ik onderweg leden van de vereniging tegen zal komen.
Via de Vereniging heb ik een pelgrimspas gekregen. Ik ga daarin weer stempels verzamelen.



7 augustus 2011

Voorbereiding: aanschaf fietsnavigatie

Vorig jaar ben ik op de terugweg uit Santiago de Compostela in de uitlopers van de Picos verdwaald. Daar heb ik slechte herinneringen aan. Dat wil ik niet nog een keer meemaken. Maar dat zal ook niet meer gebeuren, nu ik met mijn Garmin Edge 800 op stap ga. Een fantastisch navigatiesysteem.
Ik heb er een "City Navigator Europe NT" bij gekocht. Dat betekent, dat ik in mijn Edge over geweldige gedetailleerde kaarten met allerhand relevante bijkomende informatie beschik van alle regio's, waar ik op weg naar Rome doorheen kom.
Met mijn Edge zal ik altijd mijn weg weten te vinden, niet alleen naar dorpen en steden, maar ook naar de dichtsstbijzijnde hotels, banken, winkels, schouwburgen, theaters, apotheken, enz. Alle banken, winkels, hotels, enz. worden in het systeem vermeld, met op de meter nauwkeurig de afstand van waar ik me op dat moment bevind. Als ik dan een winkel, hotel of bank aanklik, krijg ik op mijn scherm de route ernaartoe. Als ik circa 25 m van de opgegeven route afwijk, krijg ik een signaal. Deze Edge 800 is wellicht nog beter als mijn "Audi-Claudi". Er is een belangrijk verschil: mijn "Audi-Claudi" vertelt me voortdurend wat ik moet doen, terwijl ik de route en informatie van mijn Edge, (die op mijn stuur gemonteerd is) moet aflezen. Hij "praat" niet. Maar het is een prachtig appraat.
Ik heb de route van Reitsma naar Rome inmiddels gedownlaod en in mijn GPS-systeem ingelezen. In zekere zin hoef ik nu tot het Sint Pietersplein alleen maar braaf die route te volgen.
Maar onderweg zal ik regelmatrig toch wat te zoeken hebben: een B&B of hotel, waar ik wil overnachten, een restaurant waar ik wil lunchen of dineren, of kloosters, kerken en kastelen, die ik wil bezoeken en die niet aan de route zijn gelegen, enz.
Ik verwacht onderweg een hoop plezier van mijn Edge te hebben. Er is één nadeel: hij is een beetje te duur om hem op het stuur te laten zitten, als ik mijn fiets ergens even achterlaat. Ik mag hem niet vergeten en als ik dingen ga bekijken, moet hem dus steeds bij me dragen.

Zie eventueel ook http://www.garmin.nl/
        Nieuwe Garmin Edge 800 fietscomputer gepresenteerd

6 augustus 2011

Voorbereiding: paklijst

Mijn paklijst had dit jaar duidelijk minder voeten in de aarde als vorig jaar. De paklijst van vorig jaar kon gelden als uitgangspunt. Ik heb daar nog wat dingen uit geschrapt. Het betrof zaken, die ik vorig jaar onderweg nauwelijks of niet heb gebruikt.
Ik heb wederom toch weer heel veel zaken gewogen, omdat tussentijds een en ander is vervangen of mij werd geschonken (van de ABN AMRO kreeg ik een nieuwe fietstrui) of - en dat geldt bijvoorbeeld voor de fietsapotheek - het afgelopen jaar gedeeltelijk is gebruikt.

De paklijst is nu wel weer zo ongeveer compleet. Als ik nog een (te kiezen) filosofieboek bijvoeg, zal ik exclusief eten, drinken en fruit voor onderweg uitkomen op circa 19 kilo. Dat is dan 19 kilo bruto; dat wil zeggen inclusief het gewicht (4 kilo) van mijn vijf fietstassen. Netto heb ik dus ongeveer maar 15 kilo bagage bij me, waarin begrepen een notebook van 1470 gram (inclusief tasje en geheugenstick), 536 gram aan kabels en opladers, 810 gram aan routeboeken en kaarten, circa 1300 gram aan reservebinnenbanden, - remblokjes en -spaken plus fietsreparatiespullen, 1520 gram aan toiletspullen en 'fietsapotheekmiddelen', circa 950 gram aan keukengerei, een slaapzak en binnenslaapzak, die samen 840 gram wegen, enz.
En ik heb natuurlijk ook een portemonnee met geld, lidmaatschapkaarten en betaalpassen , een paspoort, een fototoestel, een telefoon, een mp3-speler en een zonnebril bij me, enz.
Het totale gewicht van 19 kilo komt ongeveer overeen met wat ik vorig jaar bij me had en dat was ook in de bergen redelijk te doen. Het is wat minder dan wat de meeste fietsers bij zich hebben. De verklaring daarvoor is, dat ik geen kampeerspullen bij me heb, omdat ik in B&B's en eenvoudige hotels zal overnachten.

Het is duidelijk dat ik niet al te veel kleding bij me heb. Een dubbele set fietskleding en ook bijna een dubbele set gewone kleding. In ieder geval ook de geode kleren om in een redelijk net retaurant te kunnen eten.
Maar het is toch wel zo weinig kleding, dat er onderweg dagelijks gewassen zal moeten worden. Het zal wel net zo gaan als vorig jaar: ergens aankomen en eerst je fietskleren in de was, voordat je zelf onder de douche stapt. En dan maar hopen dat je wasje de volgende morgen weer droog is.

Ik heb deze week mijn bagage alvast ingepakt om voor mijn vertrek ook nog een paar keer mét bagage te kunnen trainen. Eergisteren met bagage met Eddy een rondje Loosdrecht gefietst. Het voelde allemaal heel vertrouwd.
En de Santos rijdt na de grote beurt ( zie mijn bericht van 3 augustus jl) helemaal geweldig. Ik hoor nog wel een tikje in het stuur. Daarvoor zal ik nog even bij Kok langs gaan.


alle bagage zit in de fietstassen

















Loosdrecht met uitzicht op de boot van Eddy