24 augustus: over de Schwäbische Alb naar Oberschwaben

Tübingen - Mengen: 92 km; totaal 882 km

Volgens plan om 5.30 uur opgestaan. En het onweerde. In de ontbijtzaal stond alles net gereed, toen ik daar vanmorgen als eerste binnenkwam. Verse koffie ruikt extra lekker. Onberoerde schalen met kaas en vlees zien er extra lekker uit. Terwijl ik mijn ochtendbroodjes at en de ochtendkrant wat doorbladerde, begon het overigens flink te regenen. Dat gaf - ik at buiten op een overdekt terras - direct een stuk  verkoeling. Het bleef onweren, dus ik maakte ook maar broodjes voor tussen de middag klaar.

Rond kwart over zeven was het onweer opgehouden en was het zo ongeveer droog. Ik vertrok. Op naar de Schwäbisch Alb, de hoogste beklimming op de route in Duitsland. Omdat het klimmen op de heuvels naar en van Maulbronn mij flink was tegengevallen, was ik er niet helemaal gerust op. Maar het ging  vandaag op die Schwäbische Alb heel goed. Anders dan de heuvels naar en van Maulbronn, was deze beklimming weliswaar lang,, maar nergens steiler was dan 7 %. Het ging steeds heel geleidelijk omhoog. Ik had er geen problemen mee en ik was de ergste hitte voor.

Na de beklimming van de Schwäbische Alb volgde tot Mengen een aangename route. Mooie uitzichten, bijna voortdurend reed ik langs een riviertje, vaak was er ook  wat verkoelende schaduw. Dat laatste was wel nodig, want het was opnieuw tropisch warm. Het is hier de warmste week van de afgelopen 50 jaar en er volgen nog 2 warme dagen. Morgen wordt het 27 - 33 graden en vrijdag een og 2 graden minder. Er is wel ook steeds onweersdreiging. Er komt een heftig onweersfront vanuit Franrijk naar Zuid Duitsland en dat krijgen we vanaf zaterdag een weersverandering: regen en nog slechts 16 tot 18 graden. Dat zal wel even wennen worden. En bovendien moet nog blijken of dat het goede weer is om de Alpen over te steken.

Weer terug naar vandaag. Het aardige riviertje dat zo prachtig in dat Schwabische Land meandert en waarlangs ik veel kilometers, vaak op een onverharde weg, fietste is de Lauchert.

Smal, snel stromend, helder water en kennelijk aantrekkelijk voor vogels. Ik had uitzicht op bergen van zo'n 800 tot maximaal 900 meter, met mooie namen als Köbele, Lindenhörnle en Hoher Kopf.

Lang voordat ik in Sigmaringen aankwam, heete alles "Hohenzollern": ik reed een stuk over de Hohenzollernweg, ik zag de Hohenzollernische Landbahn (een klein treintje)  en in Sigmaringen zag ik het niet te missen Schloss van de Hohenzollerns. Het slot is op een hoge rots aan de oever van de Donau gebouwd. De gebieden van de katholieke Zwabische Hohenzollerns zijn op enige moment overgedragen aan de protestante Hohenzollerns en sindsdien vormde diegebieden een Pruisische enclave in Württemberg. Ja, die Hohenzollerns konden dat regelen. Maar die macht hebben ze niet meer. Het slot daar aan de Donau  getuigt van hun vroegere macht.

Vanaf Sigmaringen tot Mengen volgde ik de Donauradweg. Een schitterend fietspad (niet overal verhard) langs de Donau met uitzichten op een zacht glooiend landschap.

Vanwege de voorziene warmte was ik vroeg gestart. Omdat het inderdaad warm is geworden heb ik er ook maar vroegt een punt achter gezet. Iets voor half drie kwam ik bij mijn hotel in Mengen aan. Dat is ook wel lekker om er zo vroeg al een punt achter te kunnen zetten.