1 september: verder langs de Adige naar Verona

Trento – Vigasio (bij Verona): 124 km; totaal 1502 km


Als je vanuit Trento een hotel in de buurt van Verona hebt geregeld, en je hebt voor ‘s avonds een kaartje voor Verdi’s Nabucco – een kaartje dat je eerst nog wel in het centrum van Verona moet ophalen – heb je in zekere zin toch een valkuil voor jezelf gecreëerd. Immers er moeten behoorlijk wat kilometers gereden worden en je moet zorgen, dat je dat kaartje tijdig bij het ticketburo ophaalt.

Voor de zekerheid daarom ben ik daarom maar een beetje vroeg vertrokken. Rond kwart voor negen reed ik Trento uit. Het was enigszins bewolkt. Zou het vandaag bewolkt blijven en zou het dus minder warm worden?

Na een uur werd de lucht alleen maar donkerder en dreigender. Daar zou wel eens regen uit kunnen komen. En die kwam ook. In de vorm van onweer en hevige regen. Ik heb weer heel wat kilometers in de regen gereden. En ondanks mijn goede regenkleding werd ik van binnenuit, met deze relatief hoge temperatuur weer heel nat.

Omdat in de hevige regen noch het routeboek noch het Garminschermpje goed lees-/zichtbaar is, ben ik in de stortregen ook nog een keer verkeerd gereden. Daar word je natuurlijk helemaal niet vrolijk van. Gelukkig vind je dankzij de Garmin de route wel weer terug. Maar het kostte me helaas de nodige extra kilometers.

Toen de regen op zijn hevigst was heb ik een tijdje in een café geschuild. Supergoede capuccino’s bieden dan een beetje troost en je hebt volop contact met medefietsers. Er fietsen heel veel Duitsers georganiseerd langs de Adige. Die doen zo’n 60 km per dag. Van hotel naar hotel.

In Rovereto sloot ik bij een groepje Italianen aan. Zij gingen richting Gardameer.

Gelukkig werd het droog en niet veel later scheen de zon weer. En later werd het zelfs heel warm.

Ik had er helemaal niet op gerekend, maar zo’n 40 km voor Verona moest er ineens – en toen ewas het inmiddels weer zo’n 30 graden - even flink geklommen worden.

In Verona reed ik dankzij mijn Garmin zonder aarzelen en vragen direct naar het ticketburo van de Arena. Dat is ook een sensatie om als vreemdeling in zo’n stad heel vanzelfsprekend op een plaats van bestemming af te kunnen rijden. Zo’n fiets-tomtom is toch geweldig. En toen ik mijn operakaartje eenmaal had, tikte ik simpelweg het adres van het hotel in, en reed ik ook daar weer zo naar toe. Wat een luxe na dat getob vorig jaar tijdens mijn reis naar Santiago.



Mijn hotel zet (uiteraard tegen enige vergoeding) shuttles in naar en van het centrum van Verona. Als je al zoveel kilometers hebt gefietst maak je daar voor het bijwonen van de opera in de Arena natuurlijk gebruik van. Bovendien staat je fiets in de afgesloten garage van het hotel natuurlijk ook veiliger dan ergens in het centrum van de stad. Dus ik koos voor het shuttlebusje. En ik werd vlak bij de Arena afgezet. En op het Piazza Bra bij de Arena zijn tientallen restaurants en iedereen die daar vanaf ongeveer 19.00 uur eet gaat naar de opera. Veel blije en opgewonden mensen. Aan het tafeltje naast mij zaten drie Zwitsers. Die hadden kaartjes van € 150,-- en waren heel bewust op Nabucco afgekomen omdat ze Verdi’s koren in de Nabucco zo mooi vonden.

Ik had trouwens voor mijn € 73,-- een heel redelijke plaats. Had een keurig stoeltje. Dat heb je alleen in de 20 laagste ‘ringen’. Daarboven kom je gewoon op de stenen van de Arena te zitten. Als je dan geen kussen of deken bij je hebt (en een fietser heeft dat niet) houd je het niet vol.

Ik vond het fantastisch om er te zijn. Ik ben ook redelijk vroeg naar binnen gegaan. De voorstelling begon om 21.00 uur, maar ik zat ruim een kwartier daarvoor al op mijn plek. Toen was de Arena trouwens al voor 50% gevuld. En hij liep toen snel vol. Het was zo ongeveer de mooiste zomeravond die je je kunt voostellen. Een heldere nacht met sterren aan de hemel. Niks trui of jasje: gewoon alleen maar een overhemd. En dat tot het einde van de opera om 0.45 uur.

Het was een groot feest. De muziek werd goed gespeeld en kwam door het ontbreken van wind heel goed over. En de stemmen van met name Nabucco, Ismaele, Abigaille en Fenena waren prachtig.Ook het koor was geweldig. En dan dat grootschalige spektakel op het grote podium en daarachter op de trappen van de arena. Dat kan alleen maar in een Arena. Geweldig, ook qua decor, kleding, verlichting, enz. En enthousiast publiek. Een heel groot statdion vol. Ik hoorde alle talen. Naast mij zat aan de ene kant een Duits echtpaar, dat deze week al voor de tweede keer in de Arena zat, en aan de andere kant twee Duitse vrouwen die op doorreis waren naar Venetie, naar de Biënnale.

Er werd echt een show van gemaakt. Veel pauzes met steeds een bijzondere aankondiging, dat het weer zou gaan beginnen. Gelukkig werd volop water verkocht.

Rond half twee was ik pas weer in het hotel.