Het hotel in Narni is in een middeleeuws pand ondergebracht. De structuur en de muren gaan het nog een heleboel eeuwen volhouden. Alles is heel zwaar en degelijk. Hele stevige muren. Maar ook een aantal prettige ruimten (o.a. de ontbijtzaal op de eerste verdieping) en een aangename kleine stadstuin. In die tuin heb ik gisterenavond gegeten en daar een Iers echtpaar ontmoet. De man was ook socioloog, de vrouw psycholoog. Maar de andere frappante overeenkomst was dat de man ook een managementfunctie in de organisatie van de ziekenhuiszorg had binnen het Ierse departement van volksgezondheid. We hebben wat grappen gemaakt over wat je als socioloog binnen bereik hebt. Om na je pensionering een aantal jaren filosofie te gaan studeren vond hij een goed idee. Misschien ging hij dat ook wel doen. Het echtpaar had een aan het weer aangepaste auto. Ze reden rond in een cabriolet, met open dak. Maar fietsen leek ze eigenlijk nog veel leuker.
Het was vandaag weinig kerken en veel klimmen. In de tijd gezien klim je minstens 3x zo lang dan je daalt. Misschien is de verhouding nog schever. Als je dus per saldo zo’n 6 uur op de fiets zit, dan ben je zo’n dag als vandaag dus relatief veel tijd aan het klimmen. Nu was het vandaag ook weer zo'n 30 graden, en klimmen is bij zo'n temperatuur een heel warm werkje.
Vandaag bleef er heel lang een mist tegen de bergen hangen. Echt helder is het nooit geworden. De hele dag zag ik de Monte Cimino, een oude vulkaan in de mist.
Heel lang fietste ik boven op een bergrichel, waarop het voortdurend klimmen en dalen was. Maar vanaf die richel had je prachtige uitzichten over het dal en/of op kleine stadjes, die ook die richel stonden.
Na zo’n km of 40 ben ik de Tiber weer eens over gestoken. En het is nu een heuse rivier. Ik heb een landschapsfoto genomen, waarin die Tiber ligt te glinsteren.
Vandaag ben ik niet aan romaanse kerken of kloosters toegekomen. Er waren er wel, maar op enige afstand van de route. Extra klimmen en dalen. Daar had ik vandaag niet zo’n behoefte aan.
Morlupo ligt op zo’n 50 km van Rome.
Hier in het hotel ben ik niet de enige fietser. Er is ook een Duitser uit Stuttgart. We hebben natuurlijk samen een bier gedronken en onze ervaringen uitgewisseld. Over de kwaliteit van de Italiaanse wegen zijn we het volstrekt eens. En ook over het feit, dat er relatief veel kilometers over drukke verkeerswegen gefietst moet worden. En dat er dus – behalve in het Noorden langs de Adige – nauwelijks fietspaden zijn. En dat de Italianen wel erg hard langs fietsers heenrazen. Dat je ieder dag weer blij mag zijn, als je ergens veilig bent aangekomen. Dat je hier dus beslist een beschermengel nodig hebt.
Ik moet morgen eerst nog weer een aantal km klimmen, maar daarna kan ik me naar Rome laten afzakken. Het was een geweldige reis, maar ik zal blij zijn, als ik er ben.
Dag Johan ,Morlupo op de kaart gevonden .Rome niet ver meer .Dit verslag was minder enthousiast dan eerdere , het blijkt toch ook veel afzien te zijn door de wegen en de drukte en het ontbreken van fietspaden .Je had weer interessante ontmoetingen , dat is toch ook een leuk aspect van je tocht .Weer mooie fotos ,jehebt zo een fijne collectie visuele geschiedenis bij elkaar gebracht .Alles tesamen toch reden voor flinke trots ! Goed joyeuse entrée morgen in Rome ! Groet van Joop en Els .
BeantwoordenVerwijderenDag Joop en Els,
BeantwoordenVerwijderenWat zijn jullie snel met julli8e reactie.
De joyeuse intocht heeft inmiddels plaats gevonden. Ik was er vanmiddag tegen tweeën. Heerlijk om er te zijn.
Daar hyebben we al een flesje voor open getrokken en straks gaan we lekker eten.
groet,
Johan