Vanmorgen in het architectonische fraaie, moderne agriturismo (bij een Palazzo) erg Italiaans ontbeten: wat geroosterde boterhammen met jam, verschillende stukjes taart, sapjes en veel lekker koffie. Het is lekker, maar tegen wind heb je er weinig aan.
In het Agriturismo hebben de in Ferrara economie studerende zoon en zijn vriendin uit Estland ook een duidelijke rol. Zij spraken beide uitstekend engels en waren erg geïnteresserd in mijn reis, maar ook in mijn studie filosofie.
Na het onweer van gisterenavond heeft het bijna de hele nacht hard geregend. Pas tijdens het ontbijt werd het droog. Alles was erg nat. De grond soppig. In de krant zag ik foto’s van omgewaaide bommen, volledig platgeslagen fruitboomgaarden, kapotte huizen en daken. Het onweer en de bijbehorende windhozen hadden behoorlijk huis gehouden. Vanmorgen lagen er veel takken en bladeren op de weg en op sommigew plaatsen was het modderig, alsof het ondergelopen was geweest.
De eerste 40 á 50 km vandaag waren geweldig. Ik reed zuid-oostwaarts richting Ravenna door een bijna verlaten land. Heel weinig dorpjes en stadjes. Als ze er waren heel klein. De boerderijen waren dun gezaaid. Sommigen waren verlaten. Er waren nauwelijks nog gewassen op het land. Heel veel land was geploegd, soms ook geëgd, alsof het klaar lag voor de herfst. In dat lege land was ook nauwelijks verkeer. Dus het was heerlijk stil.Er waren wel veelvogels. Op electriciteitsdraden zaten ouderwets soms honderden zwalkuwen. Maar er waren ook duiven, ganzen, reigers, en andere langpotige, grootvleugelige, witte vogels. Misschien zouden het flamingo’s geweest kunnen zijn.
Ik has meest tegenwind, maar genoot van de vergezichten en met name de prachtige luchten. Het was meest bewolkt, soms een klein stukje blauw. Soms regende het even. Maar ook zonder regen was de lucht enorm vochtig. Het land rook naar regen, naar vocht. Het leek een beetje te rotten. Er waren veel beekjes en riviertjes. Op de oevers vaak wilgen en veel wuivend riet met forse pluimen. Soms een beetje Hollands. Maar leger en stiller. Er is hier op grote schaal ingepolderd. Heerlijk om in te verkeren. Het had van mij langer mogen duren. Ik verlengde de aangename tijd door twee koffiepauzes te nemen en veel foto’s te maken. Maar ja, foto’s van mooie luchten…….daar zie je niet op, wat er in werkelijkheid was. Jammer, maar het is niet anders.
Bij die Valled i Comachio moest ik met een pontje een riviertje over en het leek erop alsof dat pontje al de hele ochtend op mij lag te wachten De veerman leek opgelucht, dat hij weer eens iemand zag.
Het laatste stuk naar Ravenna was helaas een stuk drukker. Heel veel kilometers over een drukke provinciale weg. En geen feitspad hè. Wel veel kruisjes met foto’s en bloemen langs de weg. Ik rijd akelig rechts en kijk voortdurend in mijn spiegel.
In Ravenna heeft deze Rome-ganger gekozen voor Hotel Roma, vlakbij de Via Roma. Vanuit Hotel Roma zijn met uitzondering van de SantÁpollinare in Classe, alle bezienswaardigheden in Ravenna gemakkelijk te voet te bereiken. Dat heb ik vanmiddag meteen uitgeprobeerd. Ik ben vanmiddag al in de Basilica di S. Apollinare Nuovo geweest, In de verrrassende San Francesco, met oude Romeinse mozaïeken daaronder, en daarnaast de grafkapel van Dante. Ik heb een koele wite wijn gedronken op het prachtige Piazza del Populo, en ben zelfs al even doorgelopen naar de Basilica di S. Vitale en het Mausoleo di Galla Placida, maar ik vond het te laat om daar vandaag nog naar binnen te gaan. Dat ga ik dus morgen doen.
Ravenna doet heel prettig aan. Het is er rustig. Veel minder toeristisch dan Verona. Mensen lijken hier minder gestresst. Dragen gemiddeld prachtige kleren. Er zijn veel studenten. Er zijn ook veel Nederlanders. In die paar uur dat ik hier ben, heb ik er verschillende gesproken. Maar ik had ook een aardige ontmoeting met een paar Amerikanen.
Giovanni miracoloso ! Je fotos laten duidelijk de charmes zien van de weide polderlandschappen met veel water en imposante wolken .Wolken fotos hebben altijd wel een fotoshop-steuntje nodig om op papier even goed te ogen als in het echt .Op de kaart is ook goed te zien dat het landschap waar je door bent gefietst nauwelijks bebouwing heeft .Verona moet heel feestelijk zijn , er is zoveel schitterends te zien en de GESCHIEDENIS dringt zich onweerstaanbaar op met heel veel moois .Het meer en de stad hebben veel indruk gemaakt toen we daar waren in 2006 .Met de auto , op weg naar Rimini .Hora ruit ,tempus fluit . Hartelijke groet van Joop en Els en een fijn vervolg van je tocht.
BeantwoordenVerwijderenBeste Johan,
BeantwoordenVerwijderenGeweldig zoals landschappen indruk op je kunnen maken, dat herken ik in je verhaal. En ze zijn nog indrukwekkender als je er zelf naar toe bent gelopen of gefietst en ook als er bijna geen mensen zijn. De foto's geven echt wel een en goede impressie hoor.Ik leef helemaal met je mee.Nog even plat fietsen en de bergen komen er aan. Sterkte bij de laatste klimmen die je gaat maken. Monique (en bij deze ook de groeten van Ignacio die de kozijnen aan het schilderen is.)
Beste Johan,
BeantwoordenVerwijderenMarijn denkt dat je nu toch wel in Rome bent...of moet je eerst nog de bergen over?
Wat een wind heb je daar gehad, vandaag is het hier ook flink aan het waaien.Marijn moest veel schuilen! Maar, zegt Marijn, binnenkort is dat voorbij, hij verlangt enorm naar de zon die vast in Spanje zal schijnen.
Ik vind het leuk wat je allemaal beleeft, zegt Marijn, je hebt al veel reacties. En als je terug komt dan moet je het me allemaal maar eens goed vertellen, in oktober zien we mekaar!
Ik denk dat je het nog wel redt allemaal, maar je zal wel moe zijn! We denken aan je en geniet maar heerlijk verder van het mooie landschap!
Groeten van Marijn en Lies.
Lieve Monique, beste Ignacio,
BeantwoordenVerwijderenJa de verschillende landschappen onderweg blijven me boeien. En die polders voor Ravenna vond ik prachtig.
Ja, de bergen kwamen er weer aan, maar ik heb nu de oversteek over de Apenijnen inmiddels ook gemaakt. Is me erg meegevallen, ondanks de warmte. Het was steeds 30 graden of nog een beetje meer. Maar het zijn lekker vloeiend lopende bergen; geen grote verschillen in stijgingspercentages. Als het 5 % of 6 % is blijft dat heel lang zo. En er komt dan niet ook nog een stukje van 10 % tussendoor.
Tot Rome krijg ik nu niet meer als heuvels. Geen echte bergen meer. Wel op en af.
groet,
Johan
Beste Marijn, beste Lies,
BeantwoordenVerwijderenWat fijn, dat jullie iedere week een keer op mijn blog reageren. IK zie altijd naar jullie reactrie uit.
Jammer Marijn, dat het in Nederland al zo lang slecht weer is, en dat je tijdens je werk zo nu en dan moert schuilen voor de regen. En het is steeds ook erg fris hè. Maar je kunt dan met misschien nog meer plezier uitzien naar je vakantie in Spanje.
Ik hoop, dat je daar heel mooi weer treft.
Hier in Italië is het nu al heel lang erg warm. En ik begin er een beetje aan te wennen. Tijdens het feitsen moet ik wel veel drinken. Zekert in de heuvels en in de bergen, tiojdens de beklimmingen.
En als ik pauzeer voor een kopje koffie, oif een kopje thee (vaak met iets lekkers erbij) neem ik er standaard ook een flesje water bij, Te weinig drinken kan je bij het fietsen opbreken.
Je ziet me pas weer in oktober, maar als je me zou zien, als ik in Romer aankom, zou je me misscfhienj wel een beetje mager vinden. Ik heb wel wat kilo's verloren. Maar die zitten er in opktober waarschijnlijk wel weer aan.
Omdat jij altijd buiten wewrkt, ben jij altijd mooi bruin. Maar mijn armen en benen en mijn gezicht zijn nu denk ik toch bruiner dan die van jou.
Marijn, voordat je naar Spanje vertrekt, bel ik nog wel. Ontvang je wel eens een kaart van me? Ik heb er verschillende geschreven.
En natuurlijk zal ik je als ik terug ben alles overt mijn fietsreis vertellen. En ik heb natuurlijk ook nog veel meer foto's dan je in mijn blog gezien hebt.
Ik laat mijn neus op Drakesteyn 8 echt wel weer zien.
groet,
Johan
groet,