4 september:nog meer Po-vlakte: langs de Po, de Po over en verder langs een oude arm van de Po

Badio Polinese - Quartiere : 88 km; totaal 1677 km

Het is zondag, dus je slaapt een beetje uit. Ik had gisterenavond de indruk, dat de eigenaren van dit agriturisme ook niet zaten te wachten op een heel vroeg ontbijt van een van hun gasten. Ik ben nu kennelijk zo zuidelijk gekomen, dat het ontbijt bestaat uit veel (lekkere) koffie met brood met jam en honning en stukjes taart. Er was dus niks hartigs bij. Maar die zelfgemaakte jammen waren wel erg lekker.

Ik had erop gerekend zo rond 12.00 uur in Ferrara te zijn. Dat is niet gelukt. Er was onderweg nog van alles te zien. Zo staat in Lendinara een van de hoogste kerktorens van Noord-Italië (maar hij kan toch niet aan onze eigen Domtoren tippen hoor) en waren er in Fratta Polësine verschillende Venetiaanse villa's te zien. De mooiste en beroemste daarvan is de door Palladio ontworpen Villa Badoer (circa 1566). En dat vraagt dat natuurlijk ook tijd.

Bovendien had ik op de dijk (zoals zo vaak op dijken) van de Po een forse tegenwind. Wind op de dijk tegen is sowieso al niet leuk, maar al helemaal niet als het dan ook nog zo warm is.

Bij een stop voor een koffie in een klein dorpje zagen ze kennlijk, dat ik het erg warm had. Ik kreeg niet alleen de gevraagde capuccino en het bestelde flesje aqua naturale, maar ook een bordje met gekoelde stukjes peer, appel en meloen. En daar wilden ze absoluut niks voor rekenen. Geweldig lekker. Mijn zondag kon niet meer kapot.

In Ferrara heb je voor voor de vele toppers natuurlijk wel wat tijd nodig. De tijd die ik had uitgetrokken viel voor zeker de helft in het water, omdat, terwijl ik bij het Castello Estense was, er een hevig onweer losbarstte. Het onweer ging gepaard met wat rukwinden en een hevige stortbui. Er viel niet aan te denken je daarin te begeven. De straat stond blank. Schuilen dus.

Ik kwam voor dat Castello trouwens ook nog een viertal nederlanders tegen uit Heeswijk-Dinther. Die ontmoette ik later nog eens voor en in de Duomo.
Terwijl het nog regende ben ik nog even naar het Palzazzo del Diamanti gefietst. Maar het regende te hard. Toch maar weer snel een schuilplaats gezocht en toen gewacht tot het echt droog was. Toen gekozen voor een bezoek aan de 12e eeuwse Duomo, deels lomkbardisch romaans, deels gothisch. Ik vindt de voorgevel fantastisch mooi. Boven het hoofdportaal is een mooie fries te zien, die het laatste oordeel uitbeeldt.
Het interieur van de Duomo past helemaal niet bij de buitenkant. Het is niet alleen donker, maar in de 18e eeuw verpest door een vorm van bombastisch classisisme.

Omdat ik niet in Ferrara wilde overnachten, moest ik rond 16.00 uur aan opstappen denken. Het onweer had wel geholpen. Het was lekker fris geworden. Heerlijk om nog een stukje te fietsen. En dat werd fietsen op basis van de route uit het derde deel van Reitsma's route naar Rome. Nou ja, er werd natuurlijk op de digitale route van Garmin gefietst. Maar ik wilde even gezegd hebben, dat ook het tweede deel van Reitsma's route kon worden opgeborgen. Rome komt 'in zicht'. Nog maar ruim 530 km.

Ik had wat problemen met het vinden van een overnachtingsplek. Twee mogelijkheden vielen af, omdat ze 'completo' waren. Een derde was een agriturismo op zo'n 25 km voorbij Ferrara op weg naar Ravenna. Wederom een heerlijke plek.  En ik was precies voor de bui binnen. Alweer een hevige onweersbui. En die duurde nog veel langer en was als onweersbui veel heviger dan vanmiddag in Ferrara.
Dit is een nieuw, luxe agriturismo. Hier werd apart voor mij gekookt en ze hebben er (lekkere!) biologische wijn.  Hier geen kippen en pauwen, maar paarden. En prettig is toch ook, dat ze wifi hebben. Ik mag over mijn overnachtingsplekken tot op heden niet klagen.