22 augustus: Nog steeds in de Marche

Cluis - St. Leonard-de Noblat: 123 km; totaal 1220 km

 

Ik zal even voor degenen, die met atlassen of via internet goed willen volgen wat ik aan hwet fietsen ben, even de vandaag afgelegde route preciseren: Cluis, St. Plantaire, Crozant, St Germain-Beaupré, La Souterraine, Bénévent-lÁbbaye, Chatelus-Le-Marcheix, Le Chatenet-en D, St. Leonard-de-Noblat.
Het was een prachtige route, maar beslist ook pittig. Er moest veel geklommen worden. Ik heb heel veel boven de 400/500 meter gefietst. Over bijna altijd smalle, goede D-wegen. Wegen met veel groen, zowel bomen als struiken. In de struiken en heggen zag ik steeds grote aantallen vogeltjes; vooral veel mussen. Maar heel veel meer dan bij ons. Er waren in de lucht ook veel roofvogels. Zo nu en dan reed ik door schaduwrijk bos. Per saldo had ik vandaag tijdens het fietsen veel meer schaduw dan voorgaande dagen. Wat verder extra plezierig was, was dat ik vandaag voor het eerst noordenwind, dus rugwind had. Het waaide weliswaar niet hard, maar het was toch op veel momenten merkbaar.



Het is wel bijzonder dat ik vandaag weer 'der Franz' uit Freiburg tegenkwam (in St Plantaire). Hij adviseerde me in verband met het heuvelachtige traject dat voor ons lag mijn helm op te zetten. Dat heb ik gedaan. Ik heb hem ook de hele dag opgehouden. Dat voelde in de vele afdalingen een stuk veiliger. Er waren veel bochtige afdalingen, enkele keren met los steenslag in de bochten. Dan moet je vooral niet remmen. Maar het is wel spannend. Gelukkig ligt er meestal geen steenslag. Maar je moet erop verdacht zijn, en steeds gecontreerd 'vooruitkijken en -denken'.

De route van vandaag was in zekere zin een tractatie: zo mooi, zo wisselvallig, zulke geweldige uitzichten. Je moet wel een beetje van klimmen houden. En dat moet je ook wel een beetje kunnen. Maar als je dat een beetje kan, is er weinig mooier, dan in deze omgeving bijna een hele dag op de fiets te zitten en door de Marche te trekken. Ik fietste vandaag ten noord-oosten van Limoges langs.Vlak voor Crozant ben ik de rivier de Creuze overgestoken en als je zag hoe hoog de rotsen boven het water uitstegen, snap je hoe diep de Creuze de rotsen heeft uitgesleten. Vanaf de brug over de Creuze had je ook uitzicht op de ruïne van een voormalige burcht van de graven van de Marche.

Bij die burcht was in de middeleeuwen altijd al de oversteekplaats van pelgrims naar Santiago. Het kan niet anders dan dat daar vel pelgrims verdronken zijn. De rivier was er hardstikke breed en diep. Zwemmend had ik het misschien wel gekund, maar hoe moet het dan met je bagage........Maar wie weet, misschien was er vroeger ook wel een pont.



Er waren vandaag op de route wederom veel mooie kerken: een deels 12e eeuwwse kerk in Crozant, een deels dertiende eeuwse kerk in La Chapelle-Boule, een 12e eeuwse kerk in Saint Germain Beaupré, echt een hele mooie in La Souterraine (met duidelijk moorse invloeden), gebouwd tiussen 1020 en 1220, de interessante 'weerkerk in Le grand-Bourg-de Salagnac, met een raam van de heilige Jacobus, veder de 12e eeuwse bij een voormalige abdij behorende kerk van Bénévent"L'Abbaye...




Kerk van La Souterraine: moorse invloeden







 

Weerkerk van Le Grand-Bourg-de Salagnac

 

Daarna ging het een beetje mis met de kerken. Ik had me voorgenomen in een hotel in Chatelus te overnachten. Ik had het hotel 's morgens al een paar keer opgebeld, maar er werd niet opgenomen.
Daarom heb ik bij het Office de Tourisme in La Souterraine gevraagd, of ik misschien het verkeerde telefoonnummer had. De mevrouw achter de balie ging op zoek op internet en gaf mij te kennen, dat ik er rustig naar toe zou kunnen fietsen. Het hotel met bijbehorend restaurant waren beslist nog open en ze zouden zeker een kamer voor mij hebben.
Toen ik in Chatelus aankwam, bleek het bewuste hotel (en restauran) gesloten. Ik zocht naar een chambre 'd Hôte in dezelfde plaats. Ben daar geweest. Kon er ook terecht, maar het was zo vies, dat ik het niet aandurfde. Ik kreeg ter plekke overal kriebel en ben er bijna gevlucht. In Châtenet- en Dognon moest volgens mijn routeboek ook nog een hotel-restaurant aanwezig zijn. Dat was ongeveer 20 km verder. Kwam ik daaraan, was ook dat hotel/restaurant fermé. Ja, de crisis slaat in Frankrijk echt toe.
Moest ik nog ruim 11 km verder, naar St. Leonard--de-Noblat. Weer heel veel beklimmingen verder. Ik kwam daar rond 19.30 uur aan. Ik koos er het beste hotel, met het beste restaurant. En dat wordt morgen uitslapen. En dan na het ontbijt een ochtendwandeling door de stad.
Mijn kamer en het restaurant (in hotel Grand St. Leonard) bevallen me uitstekend.

Uit het niets kwam der Franz hier in St Leonard- de Noblat weer opduiken. Hij kwam bij mij aan tafel zitten in het restaurant. Hij heeft van mijn rode bourgogne meegedronken en ik heb hem eenzelfde sorbettoet aangeboden als men mij als derde gang had gebracht.
In La Souterraine kwam ik verder nog een nederalndse familie tegen, waarvan de man over een paar weken met een vriend (vanaf de Pyreneeën) de Camino Francès gaat fietsen. Die was wel benieuwd, hoe het mij tot dusverre was vergaan.