17 augustus: Yonne

La Chausée - Vezelay: 95 km; totaal: 830 km

In het voortreffelijke chambre d'hôte eerst heerlijk ontbeten. Er waren de allerlekkerste zelfgemaakte confitures. Als die zo lekker zijn, dan mis je de gebruikelijke kaas niet.
Bij het vertrek (rond 8.45 uur) was het nog fris, om niet te zeggen koud. Er hing nog een kleine rest mist.
Bijna aangekomen op de route in Chausée, zag ik tweer fietsters op de route passeren. Dat zouden wel eens nederlanders kunnen zijn. 50 % kans dacht ik. Ik zette even aan om ze in te halen. En toen ik ze eenmaal had ingehaald, begon ik veilig....met "Bonjour". Daarop werd gereageerd met....."Jij hebt een Santos, jij moet een nederlander zijn". En toen pas zag ik dat de voorste fietster ook een Santos had. Een witte. Dat geeft verbondenheid. En we hebben dus een stuk samen opogefietst. Het waren Jolande en Marja uit Landsmeer. Zij fietsten ook vaker samen lange afstandstochten. Zij waren nu op weg naar Saint Jean Pied de Port.Zij kampeerden. Hadden dus ook al meer kilometers afgelegd dan ik; en ze waren na 20 gezamenlijke kilometers aan een stop toe. Ik nog niet, temeer omdat ik vóór siësta-tijd in Auxerre boodschappen wilde doen, respectievelijk eten wilde inslaan.

Ik fietste lekker door naar Auxerre. Er moesten wat klimmetjes overwonnen worden. Eenmaal in de stad, zette ik mijn fiets bij de kathedraal, de St Etienne, een prachtige gotische kathedraal. De kathedraal heeft rijk gebeeldhouwde portalen. De kathedraal heeft verder op drie niveaus ramen. Ik vond zelf het raam van Jeanne d'Arc erg mooi. Veel mooier als het beeld van haar, waar ze een brave non lijkt te zijn. En volgens mij was ze alllebehalve een brave non. Zij ging mannen voor in de strijd!







































Na het bezoek aan de kathdraal, waar ik veel foto's nam van het mooie beeldhouwwerk - in deze kathdraal spraken de vele duivelsbeelden mij erg aan - en waar ik de gebrandschilderde ramen van de Hl Jacobus extra aandacht had gegeven (maar ik kon toch de levensgeschiedenis van de Hl Jacobus niet helemaal uit de ramen aflezen) en waar ik ook een prachtige 'tampon' voor mijn pelgrimspas en als 'pelgrim naar Santiago' ook een plaatje van de Hl Jacobus had gekregen met op de achtezijde een gebed, heb ik eerst maar boodschappen gedaan, geld getrokken en op een terrasje genoten van een heerlijke koffie met frambosentaart. Super!.

Toen ik terugliep naar de Kathedraal zag ik daar de witte santos en de 'Koga' van de Landmeersen staan. Ze waren kennelijk in de kathedraal. Ik ben er toen ook nog maar een keer ingelopen en heb hen nog een keer hartelijk begroet. Zij wilden de de link van mijn blog. Die heb ik hen gegeven., waarna we opnieuw afscheid namen. Het is best mogelijk, dat we elkaar op een later moment nog een keer ontmoeten. Zeker is dat niet, omdat ik langere afstanden per dag afleg.

Na Auxerre volgde een prachtige route over het jaagpad van de Yonne en later over het jaagpad langs het Canal Nivernais. Prachtig: mooie bruggen, heel veel sluisjes, prachtige fietspaden, lekker vlak en zo naast en langs het water, met relatief veel schaduw, verhoudinggsgewijs koel.
.........Verhoudingsgewijs.......want  c'ëtait très, très chaud! 31 graden! En voor zaterdag wordt 
zelfs 37 graden voorspeld; plus, plus chaud!!!
Het water van de Yonne en van het Canal Nivernais was helder. Er zwom heel veel vis. En echt niet alleen kleintjes. Op enig moment leek het een reiger niet wijs in de kant te blijven zitten, toen ik eraan kwam fietsen. Toen hij opvloog, sprongen drie vissen boven het water uit. Die 'juichten', want de wegvliegende reiger vormde voor hen niet langer een gevaar. Het is zelfs niet uitgesloten, dat die vissen met hun sprong uit het water mij wilden bedanken, omdat ik immers die gevaarlijke reiger had verjaagd.




Oververhit kwam ik tegen vijf uur in Vezelay aan. De aankomst in Vezelay lijkt een beetje op de aankomst in Assissië in Italië. Vezelay ligt ook hoog!. Vlak voordat je ert bent moet flink geklommen worden. Een eenmaal in de stad, is het nog steeds klimmen geblazen, wanneer je althans richting basiliek wilt. En dat wilde ik, want ik dacht in het klooster van de zusters Franciscanessen te zullen slapen. Maar helaas, dat wordt verbouwd. Gelukkig kon ik echter terecht in het klooster van de fraternité de Jerusalem. Ik kreeg er een slaapplek in een slaapzaaltje met een Belg en twee Duitsers.
Met een van de twee Duitsers ben ik in de stad gaan eten. Het was Christoph uit Erfurt. Sinds 2008 brengt hij alle zomervakanties pilgernd door. Dit jaar was hij in Echternach vertrokken en hoopte hij Limoges te halen. De andere Duitser had juist zijn einddoel (Vezelay) bereikt: hij had met zijn vrouw gewandeld vanaf Stuttgart tot Vezelay. Zij gingen zaterdag met de trein terug naar Stuttgart.

Gelukkig had ik tussen de bedrijven door gelegenheid de basiliek van de Hl Magdalena te bezoeken. Een van de beroemdste romaanse bouwwerken in Europa. En de kerk slaat inderdaad alles. Het is een romaanse kathedraal uit de 12e tot 14 e eeuw met niet alleen interessante timpanen boven de toegangsdeuren, maar ook met name met prachtige kapitelen. Ik heb er veel gefotografeerd, maar niet allemaal. Er waren voortdurende diensten. En dan hoor je verder niet rond te lopen, laat staan, dat je nog foto's neemt.

In Vezelay lopen twee categorieën mensen rond: pelgrims, wandelaars en fietsers; allemaal verhoudingsgewijs eenvoudig gekleed; en daarnaast de rijke toeristen. En op een of andere manier past dat niet goed bij elkaar. Vezelay is bijvoorbeeld belachelijk duur. Je kunt nergens een eenvoudige maaltijd krijgen. Alle restaurants zijn zeer aan de prijs. Echt raar, als je bedenkt, dat de meeste pelgrims niet veel geld hebben of willen besteden.