13 september: De laatste dag in Santiago

De laatste dag in Santiago is een plezierige vakantiedag geworden.

Ik ben al vroeg weer naar de kathedraal gegaan om er nog alle resterende toegezegde kaarsen op te steken. Daarvoor heb ik euromunten moeten sparen. Met papier geld kaarsen betalen kon niet.



Aansluitend ben ik enkele kadootjes voor het thuisfront gaan kopen. Dat had op onderdelen meer voeten in de aarde dan ik vooraf gedacht had. Ik had het voornemen voor een van mijn broers (een verzamelaar) bijzondere postzegels te kopen. Maar dat is helaas niet gelukt. Spanjaarden zijn kennelijk geen postzegelverzamelaars, want er is in Santiago volgens de Officina de Turismo geen enkele 'postzegelwinkel'. Misschien zouden ze in een tweedehands boekwinkel wel psotzegels verkopen. Maar ik ben er geweest; mooi niet en op het postkantoor verkopen ze ook geen bijzondere series.
Voor het overige zijn mijn inkopen denk ik aardig gelukt. Dat gaat thuis natuurlijk pas echt blijken.

Het was heerlijk zo'n laatste dag in alle rust in Santiago rond te wandelen. Ik ben nog even bij de universiteit, respectievelijk bij de faculteit filosofie langs gegaan, maar het leverde niet snel genoeg een gemakkelijk contact op.

Ik zag vandaags niks meer van ontgroeningsactiviteiten in de stad. Er waren merkwaardigerwijs vandaag wel veel meer bedelaars op straat en er was ook een protestdemonstratie van overheidspersoneel. Er vallen ontslagen en het salaris van overheidspersoneel wordt gekort. De politie deed in grote getale mee.

Ik had vanmorgen bij het opstaan snel al even gekeken naar de definitieve uitslag van de nederlandse verkiezingen. Bij een kop koffie las ik wat een spaanse krant er over schreef. Best wel uitgebreid; heel feitelijk...... met enige toelichting op de goede en de slechte uitslagen van de verschillende partijen. Er stond een grote foto van een lachende Rutte bij het artikel.

Op terrasjes kwam ik weer bekenden tegen. Ik heb met de drie Deutsche schöne Frauen aus Beieren - ik kwam ze weer tegen - op een terrasje nog een kop koffie gedronken.

Toen ik later nog een keer langs de kathedraal was gegaan, het beeld van Jacobus op het hoofdaltaar had 'omarmd' en even in de crypte van de apostel was geweest, kwam ik de twee Duitse studenten uit München (ik had ze bij een kop koffie en een broodje gesproken tussen Sarria en Arzua) op een terrasje tegen. Zij waren vandaag aangekomen.

Op de Plaza voor de kathedraal fotografeerde ik op verzoek net aangekomen Spaanse meisjes/jonge vrouwen en enkele fietsers. En plotseling staan Maudje Muller en Erik Geers voor mijn neus. Dat waren die aardige jonge nederlandse fietsers (uit Tilburg) die ik tijdens mijn rustdag in Oloron Ste Marie voor de kathedraal daar had ontmoet. Ruim 1100 km terug. En nu kwam ik vandaag bij de kathedraal in Santiago tegen. Niet te geloven. Ze waren nog maar net 'binnen'.

Ik stelde voor, dat hun 'arriveren in Santiago' even gevierd moest worden. Dus dat werd weer een terrasje.....nu bier en wijn. In kort bestek werd veel uitgewisseld over ieders belevenissen sinds 29 augustus jl. Ze zeiden toen, dat ze ongeveer 65 á 70 km per dag zouden rijden, het rustig aan zouden doen. Maar ze hebben hun gemiddelde dus behoorlijk opgevoerd. Maar leuk om ze weer te ontmoeten en even bij te praten.

Terwijl ik met Maudje en Erik op een zonnig terrasje aan het bier (zij) en de wijn zit, komt Toshio Kishi langs, de Japanner met wie ik in de aanloop van de Cebreiro een heel stuk geklommen had, en die mij toen zei, dat ik toch maar in mijn eentje verder moest gaan, omdat ik voor hem iets te hard reed. Hij was hier gisteren aangekomen (zoals ik gisteren al van Hanne en Oscar gehoord had). En alles was goed gegaan.
We hebben gewoon het gesprek van afgelopen zondag hier in Santiago voortgezet. Hij heeft uitgelegd, dat het voor hem niet zo moeilijk is om als Japanner in Europa rond te fietsen, dat wat hij tijdens de Camino meemaakt, voor hem geen cultuurshock is, omdat hij Europa tamelijk goed kent. Hij is reisleider en leidt Japanners in Europa, en met name in Spanje rond. Hij liet blijken veel van de europese, en met name de spaanse geschiedenis te kennen.
Een mooie man. En vooral ook een aardige en vriendelijke man. Ik heb nu zijn emailadres.

Dan was mij de afgelopen dagen verschillende keren gevraagd of ik nog nooit Dick en Wim uit Haarlem was tegen gekomen. Dat was niet het geval. Iedereen kwam ze tegen. Ik niet.
..........Maar vandaag wel. En wat blijkt, we zitten morgen in hetzelfde vliegtuig. Dus we spreken elkaar morgen verder op het vliegveld in Santiago, bij de overstap in Barcelona, en mogelijk in het vliegtuig.
Dus Hanne en Oscar....ik heb ze nu ontmoet.

Je zou kunnen zeggen, dat Santiago voor mensen die de Camino gelopen of gefietst hebben een 'small Camino-village' is. Je komt er steeds bekenden tegen.
Dat was vandaag niet anders dan de voorgaande dagen.
En wat hier in Santiago aan ontmoetingen plaatsvindt vormt het vervolg van eerdere ontmoetingen.
En die ontmoetingen worden door iedereen als een wezenlijk en gezellig aspect van de Camino ervaren.
Zonder is de Camino geen echte Camino.

Deze Camino zit er nu bijna op. En tot het eind toe zit ie vol verrassingen.

In het Alameda-park, dichtbij mijn hotel, verliezen de bomen al veel bladeren.
Een goed moment om te vertrekken. En bovendien...die vijf weken waren lang genoeg.
Het was een geweldige Camino.