11 september: Aankomst in Santiago de Compostela

Arzua - Santiago de Compostela: 52 km; totaal 2835 km

Ja........ik ben er. Om kwart over twaalf passeerde ik het bord 'Santiago' en om kwart voor een stond ik op het grote plein voor de kathedraal. Ik ben er vele malen gefeliciteerd én gefotografeerd.
Ik heb er Hanneke gebeld. Het was een euforisch moment.......aangekomen.......Een maand en een dag onderweg geweest. 2835 km weggetrapt. Enkele honderden beklimmingen bedwongen, sommige erg hoog, andere heel lang, en weer andere heel steil.

Wat een tocht....ja lang. Maar veel gezien, veel moois gezien: prachtige romaanse kerken en kloosters; er waren ook gothische hoogtepunten. Ik heb genoten van de verschillende landschappen, de grote diversiteit daarin.
Ik heb misschien wel het meest genoten van die vele aardige contacten met niet alleen europeanen, maar ook met die vele niet-europeanen: een Koreaanse, een Venezoleaanse, een Argentijns duo, Canadezen, Amerikanen, een echtpaar uit Bermuda, de Japanner(s), de Chinezen, de Zuid-Afrikanen, de Australiërs......ze waren er allemaal.
De Camino is heel erg internationaal; en ik denk, dat de Camino de europese gedachte bevestigt en versterkt. Dat was een item in de gesprekken. Voor mensen in de Camino is het geen discussiepunt....Europa moet op de ingeslagen weg verder........en er dient binnen Europa sprake te zijn van solidariteit. Als door rijke landen hulp wordt geboden aan armere europese landen, dan mogen er wel 'herstructureringseisen' worden gesteld.

Wat ben je rijk als je dit mag en kan doen. Rijk, omdat je kennelijk de gezondheid en de conditie hebt om zo'n tocht tot een goed einde te brengen. Rijk, omdat je kennelijk de mentaliteit en vaardiogheden hebt om het te doen en ervan te genieten.


En verder moet ik velen erg dankbaar zijn.
Dat is wat mij betreft op de eerste plaats Hanneke. Zij heeft het toch maar weer goed gevonden, dat ik er zo'n week of vijf tussenuit piepte. Allerlei zaken heeft ze alleen moeten regelen. Hanneke bedankt ook voor de aanmoedigingen en de wijze raad tijdens de dagelijkse telefonische contacten. Het was steeds een plezierig moment in de dag jou even te spreken.
Verder wil ik de volgers van mijn blog bedanken en met name degenen, die regelmatig reageerden. Daar waren mensen bij, die ik persoonlijk niet ken, maar het was erg plezierig, dat zij mij met hun veel grotere Camino-ervaring van advies dienden. Ik kom ze vast nog wel eens ergens tegen en ik zal proberen emailcontact met ze te zoeken.
Ik moet zeker ook dankbaar zijn tegenover degenen, die mij tijdens mijn tocht onderdak hebben geboden. Dat was heel divers: slaapzaaltjes/slaapzalen in kloosters, chambres d' hôtes^, eenvoudige pensions en hotels en luxure hotels. Bijna overal werd ik gastvrij ontvangen; op heel veel plaatsen kreeg ik eten mee voor de lunch. Bijna overal was er tijd voor een praatje, enz.
Zeer dankbaar moet ik zijn tegenover degenen, die ik tijdens de tocht onmoet en gesproken heb. Die vele contacten waren heel speciaal. Ik heb een aantal emailadressen gekregen. Ik ga na terugkeer naar Nederland zeker ook die beloofde emails sturen.
Met een aantal van hen heb ik ook gefietst. Sommigen kwam ik dan meerdere dagen tegen. Soms was dat al een volgende dag. Soms ook vier dagen na een eerste ontmoeting. Dat samenop fietsen en een gezamenlijke koffie.....dat was toch ook erg gezellig. Hier gaat het beslist niet alleen om contacten met nederlanders, maar beslist ook om die frequente contacten met een kwartet Spanjaarden, een trio Spanjaarden, de Duitser uit Berlijn, de Italiaan, de twee Spaanse vrouwen, de Japanner, de Venezuelaanse, de drie Duitse vrouwen uit Beieren, enz
Ik moet zeker ook Eddy Weiss bedanken. Dankzij Eddy heb ik extra trainingskilometers gemaakt en Eddy heeft mij op de dag van vertrek 'op weg geholpen'. Hij is een stuk meegefietst. Geweldig Eddy.
En op een gegeven moment ben ik thuis ook wel weer aan fietsen toe en dan doen we wel weer een 'rondje Krommerijn' of een 'rondje Loosdrecht'.
Ik wil Ben en Josele bedanken voor het Spaans dat mij is aangeleverd. Het heeft me geweldig geholpen. Ik heb er zelfs communicatie-problemen van Noorse vrouwen met een Spaanse hotel-receptionist mee kunnen oplossen!
Ik moet ook fietsenmaker Kok bedanken.....de fiets heeft het geweldig gedaan. Niet eens een lekke band. De ketting liep er een keer af.....ja dat geeft erg vuile handen; en er was een probleem met een van de standaarden. Dat heb ik zelf gerepareerd.
De fiets heeft vele malen bekijks gehad. Ik heb op enig moment in mijn blog verteld, dat een engels echtpaar voor twee Santosfietsen aan het sparen zijn. Vanmiddag wilde op het plein voor de kathedraal een Amerikaan nog alles weten over Santos. Ik heb hem de link van Santos gegeven.

Ik ben nog niet toe aan een uitgebreide evaluatie van deze Camino. Maar hij is wat mij betreft erg geslaagd. Hij is wel zwaarder geweest als ik vooraf had ingeschat. Er moest per saldo wel erg veel geklommen worden. En ik had de pech, dat ik in Frankrijk in een hittegolf terecht ben gekomen, die bovendien maar aanhield. Ik heb in 40 graden gefietst, maar ook in 38 en 39. Dat is niet erg gezond. Zelfs 's nachts moest ik liters water bijdrinken. De tocht is ook zwaarder geworden door wat ziekteverschijnselen, die gepaard gingen met lichte koorts. Ik heb toen doorgefietst. Dat had ik achteraf beter niet kunnen doen. Ik had toen op het goede moment een of twee dagen rust moeten nemen en eerst moeten uitzieken. Als je alleen bent doe je dus soms ook domme dingen.
De zwaarte van de tocht is verder in zekere mate bepaald door enkele dagen zeer harde tegenwind. Het is een onderwerp, dat in het 'peleton' regelmatig terugkeerde. En ik ben niet de enige die niet goed weet, hoe je met harde wind moet omgaan. Het probleem is, dat harde wind soms gewoon blijft doorwaaien, terwijl een beklimming van een berg of heuvel altijd een keer ophoudt. En bij warmte/hitte....zijn er altijd schaduwplekken, of je kunt ergens naar binnen, waar het koel is, enz.

Ik ben vanmorgen vanuit het tamelijk luxe Pazo Sta Maria in Arzua op de voor mij normale tijd vertrokken...rond 09.00 uur. Het was erg bewolkt. Toen ik Arzua uitreed, miezerde het een beetje.
10 km verder regende het, en moest ik mijn regenjasje aan. Trouwens niet erg lang. De zon ging het winnen.

Op weg naar Santiago lagen er nog wel een paar laatste loodjes....er moest ook deze laatste dag weer flink geklommen worden. In de routebeschrijving las ik dat ik tussen Arzua en Santiago 8 beklimmingen zou krijgen. Maar het waren er wel een paar meer. En enkele waren erg lang.
Maar als je 'slechts' 50 km hoeft te fietsen, dan maak je je niet zenuwachtig over een extra klimmetje.

Bovendien was het een leuke weg. Er viel best veel te zien. Mooi groen Galicië. Boerenland, omzoomd met veel struiken en bomen, maar ook eucalyptusbossen. En omdat het vannacht geregend had en ook vanmorgen nog een beetje, roken die eucalyptussen heerlijk.

En er waren prachtige luchten.

Ik zag ook enkele konijntjes voor mij vluchten.
Vogels doen dat anders; sommigen vliegen soms zelfs een stukje met je mee.
Ik gunde mezelf in Touro (bijna halfweg) nog een laatste 'onderwegkoffie': een Cortado...voor één Euro. Dat ga ik straks vast wel missen....die koffie voor een euro, of € 1,10; of de menu's del dia voor € 10,--, inclusief pan en een liter wijn; soms ook inclusief koffie en een flesje water.

De aankomst wordt de komende dagen gevierd.
Ik heb inmiddels een vliegticket voor vrijdag, met gelukkig een korte overstaptijd in Barcelona.
Vrijdagmiddag laat ben ik weer thuis.
Ik denk dat het heerlijk is na precies vijf weken weer thuis te zijn.