Het vertrek en de eerste etappe tot Breda: 94 km

Na maanden van voorbereiding was het vandaag de dag van het vertrek, van het afscheid van Hanneke en van het op weg gaan. De hele week is systematisch naar deze dag toegewerkt. Bijna alle klussen zijn geklaard.
Gisteren had Hanneke voor een heerlijk feestmaal gezorgd. Annemoon zat ook aan de dis. Gezellig!
's Avonds werden de tassen ingepakt'.
Vanmorgen stond er zelfs een copieus ontbijt klaar, toen ik beneden kwam. En als klap op de vuurpijl een "zaterdags heertje". Dus er was rond het vertrek en het afscheid een hoop verwennerij bij.
Om 09.00 uur stond volgens afspraak Eddy Weiss voor de deur. Dat was het echte moment van vertrek. Eddy vertelde dat hij nog last had van zijn knie; een blessure die hij recentelijk bij een rondje IJsselmeer heeft opgelopen. Het kon dus niet ander dan dat we rustig aan en op souplesse moesten fietsen. Al na een beperkt aantal kilometers was er in Utrecht een wegomlegging zonder duidelijke verwijzing hoe je dan richting Nieuwegein verder moest. Maar goed, je komt er altijd wel uit; al is het soms even zoeken. Het was vandaag een paar keer even zoeken . Maar dat kon de pret niet drukken. Het was mooi weer en de route tussen de rivieren, over grote en kleine dijken, met uitzicht op de rivieren en schitterende polderlandschappen en kleine dorpjes en stadjes was een waar genoegen.

Eddy heeft mij begeleid tot Arkel. Na de koffie daar met zoals gebruikelijk appelgebak ging hij met de rug in de wind terug huiswaarts en ik ging met een flinke tegenwind in mijn eentje verder zuidwaarts.














Eddy; hij reed de eerste 40 km mee




Het was sensationeel om te beseffen, dat ik het verder alleen zou doen.

Onderweg heb ik me vooral bezig gehouden met eraan te denken wie en wat ik heb achtergelaten.
Dat is veel; veel goeds; eigenlijk een grote rijkdom: Hanneke, mijn beide kinderen, vrienden en kennissen, familie; werk en studie, mijn comfortabele huis................ En wat mooi dat Hanneke na haar lange ziekteperiode  net op tijd weer in goede doen is. Het geeft me een goed gevoel te beseffen, dat ik tijdens haar ziekte wat voor haar heb kunnen zorgen.
Maar zoals vandaag met dat mooie weer via die mooie route naar Breda fietsen was ook een rijkdom. Het smaakt naar meer.

Ik werd in Breda zeer gastvrij door Maria ontvangen in "de Jacobsmantel"; een nederlands refugio: in de huiskamer een groot beeld van Sint Jacob; het raam versierd met Jacobsschelpen, en een gastvrouw, die je meteen in een Santiagostemming weet te brengen. Zij zorgde voor welkomsthee, een heerlijke hartige hap en een stevige maaltijd. Hieronder het Begijnhof, waarin de "Jacobsmantel" is gevestigd. Een prachtige, rustige, historisch interessante plek om te mogen verblijven.