30 mei: Breda - Mechelen; 98 km; totaal 192 km

Vanmorgen in het Pelgrimshuisje van Maria in Breda in een Santiago-ambiance gezellig ontbeten, met thee, jus en koffie. Maria vertelde over haar pelgrimstochten naar Rome en Jeruzalem.

Het duurde toch wel even voordat ik echt reisklaar was. Dat inpakken en alles op de fiets laden kostte nog betrekkelijk veel tijd. Ik hoop, dat dat over enkele dagen met iets meer ervaring wat sneller gaat.

Helaas regende het al bij vertrek. Eenmaal buiten Breda kwam ik al snel langs De Marke te fietsen. Een prachtig meanderend riviertje. Ondanks de regen was het erg mooi. Ik ben even van de route afgeweken om in Galder de oude St. Jacobskapel te kunnen bekijken. Die staat daar vanaf de 15e eeuw prachtig in het geboomte en verder niets. En wat bijzonder was, toen ik de St Jacobskapel naderde hield het op te regenen.
Is er dan toch "enige regie van boven"?





Een paar kilometer verder werkte die regie niet meer. Het begon opnieuw hard te regenen. En de harde wind (windkracht 4) was zuid west; die had ik dus meestal pal tegen. Met al die regen werd het behoorlijk koud.

Opnieuw leek het hier en daar op spoorzoekertje. Toen ik een keer de weg vroeg, zei een mevrouw: "Jij gaat zeker naar Compostela. Wil je dan een kaarsje voor me opsteken. Zij wees me de goede weg en natuurlijk heb ik haar dat kaarsje beloofd.

In Rijckevorsel heb ik koffie gedronken. Dat was ook een half uurtje schuilen. Maar na de koffie moest ik gewoon in de regen verder. Ik kwam langs en door het mooie Lier. Lier heeft een schitterende markt. Maar met die regen kun je niet even lekker op een terrasje een beirtje pakken. Ik ben er even in de St Jacobskapel geweest. Natuurlijk nam ik er ook een paar foto's van. Ik had toch gezegd dat ik tijdens mijn reis ook Jacobalia zou verzamelen. De Jacobskerken, kapellen en kloosters, die een beetje de meoite waard zijn, wil ik wel bezoeken.

Het vertrek en de eerste etappe tot Breda: 94 km

Na maanden van voorbereiding was het vandaag de dag van het vertrek, van het afscheid van Hanneke en van het op weg gaan. De hele week is systematisch naar deze dag toegewerkt. Bijna alle klussen zijn geklaard.
Gisteren had Hanneke voor een heerlijk feestmaal gezorgd. Annemoon zat ook aan de dis. Gezellig!
's Avonds werden de tassen ingepakt'.
Vanmorgen stond er zelfs een copieus ontbijt klaar, toen ik beneden kwam. En als klap op de vuurpijl een "zaterdags heertje". Dus er was rond het vertrek en het afscheid een hoop verwennerij bij.
Om 09.00 uur stond volgens afspraak Eddy Weiss voor de deur. Dat was het echte moment van vertrek. Eddy vertelde dat hij nog last had van zijn knie; een blessure die hij recentelijk bij een rondje IJsselmeer heeft opgelopen. Het kon dus niet ander dan dat we rustig aan en op souplesse moesten fietsen. Al na een beperkt aantal kilometers was er in Utrecht een wegomlegging zonder duidelijke verwijzing hoe je dan richting Nieuwegein verder moest. Maar goed, je komt er altijd wel uit; al is het soms even zoeken. Het was vandaag een paar keer even zoeken . Maar dat kon de pret niet drukken. Het was mooi weer en de route tussen de rivieren, over grote en kleine dijken, met uitzicht op de rivieren en schitterende polderlandschappen en kleine dorpjes en stadjes was een waar genoegen.

Eddy heeft mij begeleid tot Arkel. Na de koffie daar met zoals gebruikelijk appelgebak ging hij met de rug in de wind terug huiswaarts en ik ging met een flinke tegenwind in mijn eentje verder zuidwaarts.














Eddy; hij reed de eerste 40 km mee




Het was sensationeel om te beseffen, dat ik het verder alleen zou doen.

De laatste voorbereidingen

Zo'n laatste week voor het vertrek is toch een beetje hectisch. Dan moet er ineens in korte tijd heel veel gebeuren. Vorige week donderdag heb ik nog een inleiding gehouden. Daags voor het vertrek woon ik nog een ALV van de Vereniging Pro Senectute bij. Tussentijds had ik nog bestuurlijke klussen te doen voor de USKK de Engelenzang en de Zeister Stichting De Paraplu. Verder moesten er een aantal briefjes uit, nog een paar notities worden opgesteld en had ik op meerdere fronten mijn administratie wat bij te werken.


volop meidoorn, fluitekruid, boterbloemen en heel veel vogels
in het Krommerijngebied

Mijn eerste Jacobalia

Ik heb het voornemen om tijdens mijn fietstocht naar Santiago Jacobalia te verzamelen.
Wat zijn Jacobalia?
Volgens de enge definitie zijn Jacobalia "sporen die de cultus van Sint Jacobus in de kunsten heeft achtergelaten". Volgens die enge definitie zijn Jacobalia met name beelden en schilderijen van Sint Jacobus en verder Jacobuskerken en -kloosters.
Volgens een bredere definitie kun je onder Jacobalia "alles verstaan wat in het verleden of heden in relatie staat met Sint Jacobus en de pelgrimstocht naar Santiago". Volgens die bredere definitie kan dus ook een straat of steeg, die naar Sint Jacobus is vernoemd, tot de Jacobalia worden gerekend.

De Jacobalia, die ik onderweg ga verzamelen zullen met name bijzondere Jacobuskerken en -kloosters zijn en verder zeker ook beelden van Sint Jacobus in de kerken en kloosters langs de route.

In Utrecht zijn heel wat Jacobalia te vinden. We hebben hier de prachtige (nu hervormde) Jacobikerk. De Jacobikerk was in de Middeleeuwen (naast de vele kloosterkerken) een van vier parochiekerken binnen de omwalling van de stad Utrecht. De oudste delen van de kerk dateren uit de 13e eeuw. De kerk in zijn huidige vorm (een geheel in steen overwelfde hallenkerk) dateert uit de 15e eeuw. De toren van de Jacobikerk is 63 meter hoog en daarmee na de Domtoren het hoogste bouwwerk in de Utrechtse binnenstad.

                         

Gevelsteen op de hoek van het Jacobskerkhof en de Rozenstraat

Mijn paklijst

Er is veel tijd gestoken in het opstellen van een paklijst.Toen ik eraan begon, besloot ik voor mijn bagage
een gewicht van 18 kg als maximum aan te houden; 18 kg, inclusief tassen en notebook.
Dat is niet helemaal haalbaar gebleken. Ik ga er bij vertrek een heel klein beetje overheen.
Alles is gewogen. Heel veel is tussentijds toegevoegd en ook weer geschrapt.Veel is tussentijds ook vervangen door een lichter alternatief.

Dus uiteindelijk ga ik met veel nieuw spul op pad: lichtgewicht, gemakkelijk wasbaar en snel droog.
Nu ben ik er wel zo ongeveer.
Ik heb intussen al diverse keren alles ingepakt; het past allemaal redelijk gemakkelijk in mijn fietstassen.
Inmiddels heb ik ook enkele keren met al mijn bagage getraind. Dat viel niet tegen.
Heuvelop en/of bij hoge bruggen ging het ook met bagage soepel omhoog. De bagage bleek redelijk goed over de tassen verdeeld.
Bij smalle fietspadenpoortjes is het wel even opletten. Daar kun je met al die tassen aan de fiets maar net door heen. Bij één zo'n poortje heb ik een klein botsinkje gehad, maar ik reed niet al te hard en ging dus gelukkig niet onderuit.
Zeker is dat ik aan de paklijst nu niet veel meer zal veranderen.

Fysieke voorbereiding en training

Als je hebt besloten om op de fiets naar Santiago de Compostela te gaan, moet je natuurlijk ook nadenken over hoe je je daarop fysiek kunt voorbereiden. Je leest daarover een en ander op verschillende websites en krijgt daarover van verschillende kanten  ook ongevraagd advies.
Vorig najaar ben ik begonnen met zelf advies te vragen aan  mijn fitnessbegeleidster. Zij heeft mij  een aantal oefeningen gegeven om met name mijn bovenbeenspieren te versterken. Ik heb een tijdje braaf die oefeningen gedaan.
Verder kwamen de verhalen en adviezen (van vooral ervaringsdeskundigen) neer op......."maak voldoende trainigskilometers"; ...."probeer vooraf tenminste zo'n duizend kilometer te fietsen";..........."train ook een aantal keren met volle bepakking".

In januari en februari jl. was ik zeker al voldoende gemotiveerd om wat trainingskilometers te gaan maken, maar de kou en sneeuw gooiden ernstig roet in het eten. Ik heb in februari enkele korte ritjes (30 á 40 kilometer) gemaakt. Maar het was vanwege de kou vooral afzien en op sommige fietspaden was het zo glad, dat ik onverrichterzake moest terugkeren.

In maart heb ik al wat meer gefietst. Voor de training was mogelijk nog veel belangrijker, dat Eddy Weiss per eind maart liet weten, dat hij wel een keer per week wilde meetrainen.  Ik ken Eddy Weiss vanuit de Utrechtse Sociëteit van Kunstenaars en Kunstlievenden. We zijn er momenteel beide bestuurslid. Vanaf eind maart had ik dus ineens een vaste trainingsmaat. En dat heeft gewerkt.